Frijherre Bref

Giöre witterligit, att såβom Vörstånd och tapperhet uthi ett wählbeställt Rijke, altijd warit rattade för dhe upperste dijgder medegt hwilcke inwånaren kunnat förwärfwa sig heder och berömsamt sielfwa Rijcket, derast segke dijckter warit hålldne i wärde, tillika wunnit anseende och stijrcka: Altså af på shet dhe personer, whicka på det ena eller andra fället sig hafwa winlagt at gå dheras höga Öfwerhet tillhanda, genom någon vermåns åtniutande, än mehra måtte befästas uti deras löfwarde upsåth, jemwähl af andra af deras wedergällning och förelijsande upwäckas att träda uti samma fotsporr; Tij gafwa Wij eij mindre, än Wåre högstsahl: förfahder, dhe förre Sweriges Konungen, Oβ låtet wara angeleget, dem och wår undersåtare, dhe dhen inte en underdånig nijt, huldskap och trohet, deβe dijgder hafwa idkat, med fördeles nådetecken hedra och ifrån andre at åtskillia. Och som ibland andre märcken af det nödige nöije en Öfwerhet plägar wijsa öfwer deβ trogne undersåtares wälförhollande, det billigt för ett anseenliget plägar skattas. att dhe af adelen till frijherre stånd och wärde blifwa uptagen;  Tij kommer  nu besijnnerligen hoos Oβ dertill uti nådig åtancka Wär Tro Man General-Major till häst och Öfwerste för et Regemente Dragoner Oβ Elkelig ädel och wälbördig Johan August Mejerfeldt, efter som han ifrån úngdomen jar eftersträfwat åt förhafra sig i dhe stijcken, sinar medigt han i längden kunde giöra, sig skickelig till fädernes landes tiänst, hafwadest i dhet upsäth och af en särdeles drift att genom wärjan soka lijka och framsteg i världen, år 1684. úppå deβ siúttonde åhr, begifwit sig såβom en frijwillig under fordom General-Majoren Von Pahlens regemente till häst, hwarunder han efter twennes åhrs folop är blefwen Cornet, och åhr 1688 befordrad till et Lieutenants ställe. Dhersamma stådes: úti hwilke beställningar han altijd wiβt sig húrtig och oförtrúcken, och derjemte med besijnnerlig  åfuga fokst att intage de wettenskaper, som af skiäcke och brafwe krigsmän fordres. Och såsom Sweriget dhen tijden hade frid af rolighet; tij försatte han sig, till att sig förkasta så mijcket mera erfarenhet uti åtskillige krigs-maner och öfningar, at giöra en resa till utlandske krigande orter, och for denkull med hans Kongl: Maij:βt, wår  högstsahl: herr faders nådige tillstånd, åhr 1693. förfogade sig till Braband, derest han först blef antagen för Capiten under gref Evald Hastfers Regemente, som stod uti hollandsk tiänst, och sedan åhr 1697. därifrån befordrad till Majors beställningen wid Öfwerste Crassaus regemente, hwilket för detta under Öfwerstens Baron Ehrkens anförende gådt utan Swerige. Uti hwilka tienst han alt in til krigs ända är blefwen bestededandes, ock i medler tid haft lägenhet med bewista åtskillig slag icke foltgingen, ock i summers den mankunnigen belägerung för Nahmen 1695, wilcka han ock twenne gången urbefesta fiend, och i medler tijd wid alle tillfällen således sig förhallit, at han af deβ förmån wunnet heder och beröm. Efter krigets sluth, då dhe sex Svenska Regementer, som åt General Staterne af dhe förente nederlanden wårit uplåtne, blefwo af fordrade, har han fölgt sitt regemente till Boxtehud i Brehmen, då han ock wid des afdankande bekom sitt afsked. Och ehuru wäl hwid dhen tijden fördelachtiga wilckor uthaf fremmande herrxaper honom tilbödes, der han welat träda i deras plicht och tienst; så har han icke deβ mindre utgaf en medfödd kiärleck för Oβ ock deβ naturlige Öfwerhet, alle sådan förmåner utslaget och heller utwaldt at anbunda Oβ sin underdänige tienst i åfwen som han och till den ända eij allenast siälf begifwit sig till Stockholm, utan och öfwertalt, och med sig taget, många wålförsökte officerare; hwarast når han in till begijnnelsen af åhr 1700. sig uppehållet, och tijender då inlupo, at Konungen i Pohlen hade lätet giöra att oförmodeliget ifall i Lijfland, och effter Dijnemündes erofrande årnade angrijpa staden Riga, har han, jemte någre andra af befälet, tilbudet sig at giöra nu warande Generalen Baron Frölich föllie, dhen Wij för godt funne såsom Gouverneur tijt at förskicka och forsokå på hwad sätt dhe kunde kasta sig in uti fästningen, som förspordes af fienden allarendan wara beränd och innensluten: hwartill då han fått wårt nådige samtijcke, har han strap begifwit sig på resan, ock under mårgen träffat wår utut Finland ankommande krigsmackt, dhen Wij under Generalens och Gouverneurens Baron Otto Wellings anförande till Lijflands förswar hade låtet opbåda. Och som fienden wid deβ annalckande blef nödgat att draga sig af, och öfwergifwa belägringen, beslöt han at blifwa wid samma armeen, hwarast han eij allenast lätt sig bruka wid åthskillige partier och andre förrättningar, dem han altijd till wederbörandes goda nöije utthförde; uthan ock påtog sig såsom Öfwerste Lieutenant att uprätta en squadron till häst. Och emedan dhe måste werfningar, som då wore begijnte, för emellan komme orsaker blefwo uphäfne; ock Wij sälfwe om hösten af samma åhret med krigsmackten till Lijfland anlände, så har han giordt Oβ föllie till Narva, och warit till städes uti dhen stoora slacktningen, då hela dhet Rijske legret blef eröfwrat, slaget och förströdt. Den föllianden sommaren åhr 1701., då Wij med krigsmackten wore uti antoget till Riga, blef han beordrat at gå med et parti till Kokenhusen, darest fienden sin största mackt hade sammandraget, och där antigen at laga eller lemma fångar. Hwilcken befallning han med den lijcka och försicktighet effterkom, at han eij långt ifrån fiendens lager slog en Saxist parti, som war uthsändt at bespana wår resa och företagande: och brackte till Oβ, som i medlertijd uti lägret wid Riga wore ankomme femb af befählet och 20 gemena fängar. Hwaruppå Wij beslöte at fortsiättia öfwerfahrten öfwer Dijna=strömen, som skedde med dhen framgång, at den Saxijska krigshären blef utur fältet slagen och förjagad, Samma dag blef han med 100 hästar utsänd at gå effter den flycklige fienden, då han åthskilliga fängar, och af fiendens tråtz med sig tilbaka förde, blef och strax dheruppå befalt at gå med General Lieutenanten Mörner till Mittou, hwarifrån han försendes med 200 g:astar til at upfordra fästinigen Bausk, hwilcken ock sig änteligen gaf sig i wåra händer. Sammaledes blef han uthaf Oβ sänd till Birsen at uthfordra de dersamma ständes inlagde Saxiska saker: af emedan befälhafwaren wägrade dem at uthgifwa berände han fästningen, till deβ General Lieutenanten och Öfwersten för wårs garde Baron Posse kom anrijckandes med något manskap, men fann för sin ankomst alla Saxiska metall stijcken, blåck=pontoner och annan krigsrüstning till honom wara uthlefwerade. Ifrån Grubin i Churland blef med 200 häster affärdad, i uti Samaiten till at stöfra dhet oginskiske soldat, som sig för det Saxiska partiet hade förklarat: då Wij till at Wijsa Wårt nådige nöije öfwer deβ wälförhollande, hpnom förordnade till Öfwerste Lieutenant wid Wårt Åbolänske regemente till häst. Och då fienden som till någre 1000. sig hade församnlat sände Öfwersten Dalletzki med et starket parti att innesluta honom i Polangen och all försel afskiära: gick han honom emot till Plungien, och dersamma städes så tappert angrep, at anföraren sielf littika med månge af dhe sina blef på platsen nedgiord, och de öfwrige förjagade, sedan dhe pukor och åtskillige fångar hade lemmat i sticket. Hwareffter han så länge den orten mot fiendens mackt och anfall försenerade, till deβ Wij sielfwe med 600 rijttare till Schaddi ankommo, hwarst han Oβ om natten mötte, och strax till fiendens lager beledsagade; hwilcken eij afbijdandes wår ankomst, uthaf Oβ först igenom Triski, derest deβ försättelige anslage mot Oβ miβlijckades, och sedan uthan upför alt in till Caun blef förfölgd. Under hwilken resa han Oβ eij allenast warit fölgachtig, uthan blef ock strax tilbaka affärdad att utse qwarter, samt ihopsambla underhold för hela krigsmackten, som Wij för got funne at låta inrijcka uti Samoiten och Lithoven. I anseende till så trogna tienster blef åhr 1702., dersammastädes med Öfwerste fullmackt för seddpå förberörde Åbolänska Regemente; och fölgde Oβ sedan in uti Pohlen, där han den namnkunnige och för Oβ lijckeligen aflupne fältslackningen wid Clissou har bewistat; effter hwilcken då Wij till Crakou med krigsmackten anlände, blef han meds 600 hästar, samt några beredne musqueterare, till Pinzou tilbaka sänd, hwarest Wij alla sucka och fångar, samt dhe eröfrade stijcken och annat krigsbehör effter Oβ hade lemnat. Under wägen har han anfallet och slaget et fienteliget parti, och sedan förberörde orth eij allenast befrijat ifrån fiendens anfall, uthan ock den uti 6. weckors tijd rikeligen med föda och underhold försörgt; oachtadt att hela den Saxiska, så wäl som Cron=armeen, med den upreste adeln, uti neigden stod, och honom uphörigt anfeigdede. Sedan Wij låtet förstarcka hams parti till 1800 man, har han från Pinzou affört, och mit igenom dhe fienteliga på alla sijdar tröfwande hopar, till Opatovitz wid Weixeln, uti beholl beledsagat både folck och faker, och sedermehra uti den orten ihon samlat en anseenligt förråd af spisning för wår ankommande krigsmackt: hafwandes iemwål under den tiden, till att fórbijgå flere flijke händelser, en mijl från berörde stad anfallet och kingrat att starckt fienteligit parti, af hwilket en dehl blefwen på platzen och en dehl till fångar tagen. Sålunde har han ock uti Lublin, åhr 1703., wist en ofòrtruten flijt och drifsamhet att infordra dhen påbudne skatten: ock den lijckeligen, effter wårt opbrott ifrån den orten, brackt uti sàckerheet, ehuru wål med et ringa manskap emot fiendens mijckenhet, som dag och natt honom kring sinasfhe och fòrfòlgde. Effter belàgringen wid Thorn, wid hwilcken han ock warit till städes, då Wij förde Wår krigsmackt uti winterqwarter i Prijβen, hafwa Wij förtrodt honom att wärfwa och uprätta et Regemente Dragoner af 800. man; hwilket han till wårt nådige nöije och behag i så måtto wål och berömeligen har effterkommet, att Wij så derast, som i anseender till deβ förra tappra och redelige förhollande åhr 1704. i nåder äre worden för anlåten at behedra honom med General Majors namn och beställning wid wårt Rijtteri: och sedan Wij med hufwud armeen upbröta att befordra Kongemahlet i Warsau, ock att wijdare söka fienden, hafwar Wij till hans bekante tapperhet, förstånd och skickelighet dragit den nådige tillförsickt, att Wij honom med trenne regementer till häst hafwe försändt åth Storpåhlen, till at dhersamma stades eij allenast förstöra det sammanrotade Saxiska partiet, uthan ock staden Posen emot alt fienteligit abfall at betäcka och förswara. hwarest som han bekommit runiare fält att inlägga beröm och äfra, så gafs honom och dhertill besijnnerligit tillfälle, då den Saxiske Generalen Schulenburg i meening att kunna honom uti lägret wid Posen förraka, ifrån Costen med 6000 man uthwald rijtteri och beredet folck uprijckte och uti stiir geswindighet för dagningen ankom; men blef af wår General Major som redan sitt folck hade upstält, så emottagen, att han effter fijra stunders starxt fäcktande måste wända rijggen till, sedan han sålendes war afwist, upbröt General Majoren effter några dagars förlopp, i upsäth at sammanfoga sig med Konung Stanlislaus, hwilcken ifrån Warsau med Cron=Armeen förwantades: men som han under wägen förnam, at bemelte Konung hade gåt öfwer Weixseln, och Warsau uthaf Konung August med en starck krigsmackt ware innesluten och belägrad; altså seendes sig dher intet kunna uträtta, hälst emedan Generalen Schulenburg med den Saxiska krigshären på hälarne fölgde, beslöt han at gå till Lovics, dherifrån han Cardinalen Radzieäcouski afhämtade, och honom i säckerhet till Thorn beledsagade, hwarifrån då han genom tillika med dhe sucka och all tråtzne till Elbing hade afskickat, och winwäl försporde, ar fienden effter Warsaus öfwergång på bägge sijdor om Weixeln war i antåg, ernandes säledes skiöra  tränglen, eller uti Thorn nistänga; såsom och wärckeligen et stärckt parti Saxar den Thornske brijggan sokte at upskasta, hwiket dock med dheras förlust blef hindradt; gick han dherifrån och fortsatte sin resa med sådan skijndsamhet, at han på tredia dagen oförmodeligen kom till Posen, rijckandes samma natt med det bäst beredne frikese manskapet 4. mhijl derifrån Stenchevo, hwarest han i dagningen öfwerföll och slog den Stor=Pollenske adel hwilke under deβ General Radomiski af en starck betäckning af Polniske och Saxiske trupper, sig hade församblat:  eröfrandes hela deras läger, och dem på alla wägar förjagandes; då ock ibland bijte 12 par pukor, standarer och förberörde Generals egen bundchu eller felttecken blef tagit. Effter en så lijckelig förrättning satte han sig uti sitt läger wid Posen, och som den Polniske Generalen Brandt, som i medlertijd med 6000. hästar i wagden war ankommen, hade fåt kundskap att dhe Swenske 1200. häster en dag på 1½ mijl därifrån hade utsändt at foragera, har samma General skijndat sig till ett paβ wid Warta strömen, en half mijl ifrån Posen beläget i ackt och meening att sättia sigs emellan staden och foragierene, och oansedt han winwäl 2000. man allaredan hade låtet gå öfwer elfwen, har wår General Major dem icke deβ mindre med dhe 300. hästar, som ännu uti lögret wore eij allenast angripet, och med stoor manspillan kiört öfwer watnet tilbaka, der också nägre hundrade af fienden äre undkomma, uthan och ifrån morgonen in till afton hela den fientlige makten afhållet, in till deβ alla foragererne oskadde och obehindrade i lägret wore tillbaka komme. Och emedan fienden något dher effter genom et annat wad hade gåt öfwer warten och fåt til sig någre tusende Rijssar till foot och et stort artillene, sätte han sig uti staden med sitt underhafwande manskap och tillijka med den förra besättningen in på sexte weckan eb swär belägring uthölt; förswarandes sålunda den swaga orten in till des genom wår ankomst till Stor Pohlen fienden blef förjagad; hwilcken ståndachtighet så mijcket storre beröm förtienar, som fienden utaf sitt grofwa artillerie uti nuwen på twenna ställen storra öpningar har giördt. Sedan fälttoget härmed lop till ända, har han uppå wår nådige beställning uti winterkwarteren eij allenast sökt at ersättia afgången på sitt Regemente, uthan af dhet till 1350. man förstárckt. och sedermera i forleden sommar rijckt in uti dhe dantziska werderen, till at hålla och förmå steden till skiärlighet emot Oβ. hwilcket alt han til wårt nådige nöije wäl och lijckeligen har förrättat och uthfört. Fördenskull och emedan han på många handa sätt, som för berördt är, har gifwit Oβ märkelige prof af deβ oförsträckte mod, förstand, nijt och huldskap. och än dageligen det påskina låter; Tij äre Wij af alt detta i nåder beweckte, at också gifwa honom ijtterligare kiännetecken af wårt nådige wälbehag till deβ person, och förtienster: giörde dhet ock i så måtto att Wij härmed af i krafft af detta wårt öpne bref, af gunst och nåde, samt konglig makt och mijndighet, skiäncke och gifwe honom General Majoren Johan August Mejerfeldt, samt alla hans tillkommande ächta barn och bröstárfwingar, både man och qwinkion, frijherre stånd och wårdighet; tilläggandes honom till en förbättring af deβ förra adelige wapn, en skiöld fördelt i fijra fält, och mit uti densamma dess förra adliga stam­wapn, som i twäran uti twenne lika delar fördelt är: af hvilke det öfva fältet är blått, och dher uti en be­wäpnadt arm, hållandes en skiära af sölfwer: det nedra af sölfwer, hvaruti ligger en blå skantz. Men av friherr wapnet är det första fältet blått, hvaruti wijsa sigs trenne örnehufwud af sölfwer: det andra af gull, och deruti trenne bandewijs stälte röda kulor, emellan tvenne bander af samma färg. Det tredie fältet är uti alt lijkt med det andra, så ock det fierde med det första. Åfwan på skiölden står tvenne öpne tornehiel­mer, med en friherlig krona emellan, samt en öfwer hvardera hiälmen. Öfwer den högra hiälmkronan stå tvenne korswijs stälte swård: men utur den wänstra upstiger ett örnehufwud af sölfwer emellan fijra standarer af gull och blott, hvar m annan fördel­te, löfwärket är af gull, sölfwer, blådt och rödt. Alldeles som detta här hos stånede wapnet med deβ rätta och egentlige färgor afmälat uthwijser: hwilket wapne mehrbemelte General Major Johan August Mejerfeldt, samt deβ ächta bröstarfwingar måge föra och bruka i alle tillfällen effter dheras willia och behag: och dher hoos till ewärdilige tijder, nijttia brucka och beholla alle dhe privilegier, rätt

och rättigheter förmoner och härligheter, som andra frjiherrar i Wårt Rijke gifne och förnute äro, dock så wijda slijcke privilegier förmoner och rättigheter intet röra dhen Kongl: rätten, förnincka wåre jugälder, aller löpa emot Kongl: stadgar och förordningar, samt Riksdags besluten; Tij i sådant fall böra dhe intet gälla, hwarcken för dhe frijherrar, som af forna Sweriges Konungar äre giorde, eller af Oβ unför tijden, eller här effter giöras kunna; Af som Sweriges lag intet tillåter, och Rijksens tillstånd intet tåhl någon wärdelig gåfwa och abalienation af wåre och Cronones godz till frijherreskap; Tij effterlåtes honom och hans ächta lijfarfwingar, att kalla och skrifwa sig frijherrar till des eget adelige of aflinge godz.
Wij begiäre fördenskull härmed af alle Potentater, keijsare, konungar, förstar, herrar, frije Republiquer och alla andre, effter hwars och ens höghet Condition och wärde, respective, wån flijt och günsteligen, så ock biude och befalle, alle som Oβ med tro och hörsamhet förplicktade äro att dhe erkänna offtbemelt General Major Johan August Mejerfeldt, och alla hans äckta lijf och bröstarfwingar för rätta frijherrar, bewijsandes dhem den heder och respect, som dhet ständet tillbör. Till ijttermehra wijβo hafwe Wij detta med egen hand underskrifwit och med Wårt Kongl: Stora Sigills witterlige här underhän giörde bekräffta låtit. Gifwit uthi Wårs Hufwudqvarter i Raviyz, Pohlen den Tölfte tagen uti Julii Månad Åhr efter Christi Börd Thusend Siuhundrade oxså det Fembte.

Carolus

Doen te weten, dat zoals verstand en moed  in een goed draaiend Rijk, altijd opriep tot de allerhoogste deugden die de inwoners eer en lovenswaardig eer en lovenswaardig zou kunnen verwerven voor de ziel van het land, van waaruit deze deugden in acht zijn genomen, tegelijkertijd reputatie en macht hebben verworven: dat wil zeggen, van alle mensen, die in een of ander geval bereid waren om hun hoge autoriteit ter wille te zijn, door het genot van een of andere vermogen, dan meer moesten worden gesterkt in hun prijzenswaardige bedoeling, tegelijk van anderen door hun vergelding, en vaker aangespoord om in de zelfde voetsporen te treden; Zo geven Wij niet minder, dan Onze hoogst zalige voorvader, de voormalige Koning van Zweden,  om wie Wij Ons zorgen maken, hen en onze onderdanen, het onderdanige nut, hulde en trouw, deze deugden bedienen met gunsttekenen van genade, eer en anderen onderscheidingen. En zoals soms andere tekenen van het nodige plezier dat een regering gewoonlijk toont over het welzijn van hun trouwe onderdanen, wordt genade voor een aanzienlijke prijs gewaardeerd. dat hij uit de adel zou worden opgenomen in de baronnenstand; Zo komen Wij er toe in welwillende overweging voor Onze Trouwe Man Generaal-majoor te paard en kolonel van een regiment dragonders, Onze Getrouwe edele en welgeboren Johan August Meijerfeldt, nadat hij van jongs af aan had gestreefd om uit te blinken in het veld, kon hij zich door zijn zachtmoedigheid op den duur bekwaam maken in dienst van het vaderland, voor dit doel voor zich en met een bijzondere drang om door middel van oorlog gelijkheid en vooruitgang in de wereld te zoeken, ging hij in het jaar 1684, op zeventienjarige leeftijd, als vrij man onder voormalig generaal-majoor Von Pahlen’s regiment te paard, waaronder hij na twee jaar Cornet werd en in 1688 promoveerde tot luitenant. (2) Hier werd gezegd: in welke aanstelling hij zichzelf altijd snel en onaangedaan zou tonen, en daar begon hij met opmerkelijke geestdrift de weddenschappen aan te nemen die wordt vereist door geschikte en moedige krijgers. En omdat Zweden in die tijd plezier van vrede had, besloot hij om meer ervaring op te doen in verschillende oorlogsmanieren en oefeningen, een reis te maken naar buitenlandse oorlogsgebieden, en dienovereenkomstig ging hij met genadige toestemming van Zijne Kon: Maij:t, onze hoogst zalige heer vader, hij in 1693 aan Braband werd toegewezen , waar hij eerst werd aanvaard als kapitein onder het regiment van graaf Evald Hastfer, dat in Nederlandse dienst was, en vervolgens in 1697 van daaruit tot majoor werd gepromoveerd bij het regiment van kolonel Crassau, dat darrvóór onder aanvoering van kolonel baron Ehrkens Zweden was uitgegaan. In welke dienst hij aan alle handelingen heeft deelgenomen, zoals in de zomer aan de bekende belegering van Namen in 1695, waar hij twee keer tegen de vijand streed en zich tussentijds bij elk treffen zodanig gedroeg, dat hij daarvoor bewondering en lof kreeg. Na het einde van de oorlog, toen de zes Zweedse regimenten, die aan de Staten- Generaal van de Verenigde Nederlanden waren overgedragen, werden opgeëist, volgde hij zijn regiment naar Boxtehud in Bremen, waar hij ook zijn ontslag kreeg. En hoewel in die tijd gunstige aanbiedingen werden gedaan door buitenlandse heerschappen om in hun plicht en dienst te treden, heeft hij niettemin een aangeboren liefde getoond voor Ons en Onze natuurlijke autoriteit, al dergelijke gunsten afgeslagen en liever gekozen om Ons zijn onderdanige dienst aan te bieden, zelfs imet dat doel niet alleen zelf naar Stockholm ging, maar met hem veel beproefde officieren, waar hij begin van het jaar 1700 aankwam, en toen werd onthuld dat de Koning in Polen een onverwachte inval in Lijfland had gedaan, en na de verovering van Dijnemünde op het punt stond de stad Riga aan te vallen, hij, samen met enkele anderen bevelvoerders, aangeboden thans generaal Baron Frölich te volgen, van wie Wij het goed vonden hem als Gouverneur naar voren te sturen en te proberen zich in het fort te werpen, dat door de vijand werd achtervolgd en al belegerd en ingesloten was: waarnaar hij, nadat hij onze welwillende toestemming had gekregen, aan de reis is begonnen, en ’s ochtends onze militaire macht onder generaal en gouverneur baron Otto Welling heeft ontmoet, die vanuit Finland arriveerde en die Wij hadden ontboden voor de verdediging van Lijfland. En omdat de vijand bij hun nadering gedwongen werd zich terug te trekken en het beleg op te geven, besloot hij bij hetzelfde leger te blijven, waar hij zich liet gebruiken voor verschillende partijen en andere zaken, die hij altijd naar genoegen deed. niet alleen werd hij Luitenant-Kolonel, ook richtte hij een squadron te paard op. Met de werving moest hij toen beginnen; Wij zelf arriveerden in de herfst van hetzelfde jaar met de militaire macht in Lijfland, waardoor hij Ons volgde naar Narva, en deelnam aan de grote slachting, toen het hele Russische leger werd veroverd, verslagen en verstrooid. De volgende zomer in het jaar 1701, toen Wij met de militaire macht op weg waren naar Riga, kreeg hij het bevel om met een groep naar Kokenhusen te gaan, waar de vijand zich met zijn grootste strijdmacht had verzameld, en daar gevangenen te nemen of verwonden. Dit bevel voerde hij met zoveel zorg en voorzichtigheid uit dat hij niet ver van het kamp van de vijand een groep Saksen trof, die waren gestuurd om onze reis en onderneming te bespioneren: en naar Ons gebracht in het kamp in Riga, aangekomen met vijf van het commando en 20 gewone gevangenen. Waarop Wij besloten de expeditie over de Dünarivier voort te zetten, wat met zo’n succes gebeurde dat het Saksische leger uit het veld werd geslagen en achtervolgd. Dezelfde dag werd hij met 100 ruiters achter de vluchtende vijand aangestuurd, waarbij hij verschillende gevangen maakte en terugvoerde, en kreeg onmiddellijk daarna het bevel om met luitenant-generaal Mörner naar Mittau te gaan, vanwaar hij met 200 man werd gezonden om het fort Bauske op te vorderen, dat zich uiteindelijk ook in onze handen overgaf. Onmiddellijk werd hij naar Birsen gestuurd om de Saksische zaken die daar waren ondergebracht op te vorderen: omdat de commandant weigerde ze over te geven, belegerde hij het fort, totdat luitenant-generaal en commandant van onze garde, baron Posse, met enkele manschappen kwam, maar hij ondervond bij zijn aankomst dat alle Saksische metalen stukken, pontonblokken en ander oorlogstuig aan hem waren uitgeleverd. Vanuit Grubin in Koerland werd hij met 200 ruiters in Samogitia gezonden om te zoeken naar Oginski soldaten, die zich had opgegeven voor de Saksische partij: toen hebben Wij hem na Wijze Raad met Ons gracieuze genoegen over zijn goede gedrag benoemd tot luitenant -kolonel bij Ons regiment cavalerie van de provincie Åbo. En toen de vijand, die zich met zo’n 1.000 man had verzameld, kolonel Duleffsky met een sterke partij stuurde om hem in Polangen in te sluiten en van zijn hele compagnie te scheiden, trok hij tegen hem op naar Polangen viel daar zo dapper aan dat de leider zelf en vele met hem ter plekke werden gedood en de anderen weggejaagd, waarmee de pauken en de verschillende gevangenen in de steek waren gelaten. Hierna hield hij het in die plaatsen zo lang tegen de macht van de vijand en de aanvallen uit, totdat Wij zelf met 600 ruiters bij Skudy aankwamen, waar hij Ons ’s nachts ontmoette, en onmiddellijk naar het kamp van de vijand begeleidde; die onze komst niet afwachtte, en Ons eerst door Trysky deed trekken, waarna de beoogde aanslag op Ons mislukte, en van daaruit werd de hele weg naar Kelm vervolgd. Tijdens welke reis hij niet alleen door ons werd gevolgd, maar ook onmiddellijk werd aangesteld om kwartier te maken en ook onderhoud te innen voor de gehele militaire macht, waarvoor Wij het goed hadden gevonden Samogitia  en Litauen binnen te trekken. Vanwege zulke trouwe diensten werd hij in 1702 als Kolonel van het Åbo regiment benoemd; en volgde Ons vervolgens naar Polen, waar hij deelnam aan de bekende en voor Ons gelukkige veldslag bij Klissow; Nadat Wij met de militaire macht in Krakow waren aangekomen, werd hij met 600 paarden en enkele musketiers te paard naar Pinczow teruggestuurd, waar Wij alle zieken en gevangenen evenals de buitgemaakte stukken en andere krijgsmiddelen hadden achtergelaten. Onderweg viel hij een vijandelijke partij aan en versloeg deze, en toen werd de genoemde plaats niet alleen bevrijd van de aanval van de vijand, maar ook overvloedig voorzien van voedsel en levensonderhoud gedurende 6 weken; niettegenstaande het feit dat alle Saksen, evenals het leger van Kroon met de opgetrommelde adel opponeerden, en hem onophoudelijk aanviel. Sinds Wij zijn partij tot 1800 man hadden versterkt, heeft hij vanuit Pinzou en door de vijandige hordes aan alle kanten naar Opatovitz bij de Weichsel geleid, vergezeld van zowel mensen als verversingen, en later verzamelde hij daar een aanzienlijke voorraad voedsel voor onze aankomende militaire macht: gedurende die tijd, om verschillende kleine incidenten te overwinnen, een mijl van de stad in kwestie de aanval van de koning met een sterke vijandelijke partij, waarvan een van hen ter plaatse bleef en een van hen gevangen werd genomen. Zo had hij ook in Lublin, in het jaar 1703, een onvermoeibare snelheid en gedrevenheid om de voorgeschreven belasting te innen en ‘gelukkig bracht hij die na ons vertrek uit die plaats in veiligheid, zij het met een kleine kracht tegen de schamelijke vijand, die hem dag en nacht aanviel en achtervolgde. Na het beleg van Thorn, waar hij ook was geweest, toen we onze strijdkrachten naar de winterkwartieren in Pruisen brachten, hadden we hem vertrouwd om een ​​regiment dragonders van 800 man te werven en op te richten; die hij tot ons genadig genoegen en wellust zo gewillig en roemrijk heeft uitgevoerd, dat wij recentelijk, met betrekking tot de al eerder dappere en eerlijke houding in het jaar 1704 in genadige erewoorden hem bekleedde met de naam en rang van Generaal Majoor van onze cavalerie: en omdat Wij met het hoofdleger opbraken om de Koningskeuze in Warschau te bevorderen en verder te zoeken naar de vijand. hebben Wij vanwege zijn bekende moed, begrip en vaardigheid hem met drie regimenten te paard naar Groot-Polen gestuurd, zodat dezelfde niet alleen de daar gewortelde Saksische partij vernietigde, maar ook de stad Posen tegen alle vijandige verwoestingen te dekken en verdedigen. waarin hij een beter veld had gekregen om roem en eer te claimen, kreeg hij een opmerkelijke kans toen de Saksische generaal Schulenburg, die meende hem in het kamp bij Posen te kunnen verslaan, vanuit Costen met 6.000 man cavalerie en bereden volk, opstonden en snel op weg vertrokken en met de dageraad aankwamen; maar onze generaal-majoor, die zijn mannen al had opgesteld, ontving ze zodanig dat hij na vier uren van hevige gevechten hem de rug moest toekeren aangezien hij was afgeslagen, de generaal-majoor brak na een paar dagen op met de bedoeling zich bij koning Stanislaus aan te sluiten, die vanuit Warschau met het Kroonleger kwam: maar zoals hij onderweg bemerkte, was de koning de Weichsel overgestoken, en had koning August Warschau met een sterke militaire macht ingesloten en belegerd; toen hij zag dat hij daar niets kon bereiken, vooral omdat generaal Schulenburg hem op zijn hielen volgde met het Saksische leger, besloot hij naar Lowicz te gaan, waaruit hij kardinaal Radziecouski ophaalde en veilig naar Thorn begeleidde, van waaruit hij tegelijkertijd de zieken en gewonden naar Elbing had gestuurd, zoals voorspeld naderde de vijand na de passage van Warschau aan beide zijden van de Weichsel, dwars door het struikgewas of in de Thorn-engte; aangezien inderdaad een sterke groep Saksers probeerde de brug van Thorn af te breken, wat echter met hun verlies werd belemmerd,  ging hij vandaar weg en vervolgde zijn reis met zo’n zorgvuldigheid dat hij op de derde dag onverwacht in Posen aankwam, dezelfde nacht met de best voorbereide en frisse bemanning oprukte naar  Stenchewa 4 mijl daarvandaan, waar hij bij het aanbreken van de dag de Groot-Poolse adel onder generaal Radomiski aanviel en versloeg, met een sterke dekking van Poolse en Saksische troepen, die zich hadden verzameld: hun hele kamp werd ingenomen en ze werden op alle mogelijke manieren achtervolgd; de buit was 12 paar pauken, vaandels en voornoemde generaal’s eigen bontchave of veldstaf werd genomen. Na zo’n plezierige gang van zaken zette hij zich neer in zijn kamp bij Posen, en aangezien de Poolse generaal Brandt, die inmiddels met 6.000 paarden in de buurt was aangekomen, vernam dat de Zweden met 1.200 paarden op een dag rijden 1½ mijl afstand op foerageren waren gestuurd, is dezelfde generaal naar een passage in de rivier de Warta gegaan, een halve mijl van Posen, met de bedoeling om tussen de stad en de foerageerders in te gaan liggen, en hoewel hij al 2000 man over de rivier had gezet, zette onze generaal-majoor met slechts 300 ruiters die nog  in het kamp waren de aanval in, waardoor een grote groep mannen terug over het water reed, waardoor enkele honderden vijanden ontsnapten, en van ’s ochtends tot’ s avonds de hele vijandelijke strijdmacht op afstand werd gehouden, zodat alle foerageerders ongedeerd en ongehinderd in het kamp terug konden komen. En omdat de vijand even daarna via een ander wad de Warte was gepasseerd en enkele duizenden Russen infanterie en groot geschut had gekregen, ging hij de stad binnen met zijn mannen en met de aanwezige bezetting hield hij een zwaar beleg tot in de zesde week  uit, de zwakke plaats verdedigend totdat de vijand door onze aankomst in Groot-Polen werd weggejaagd; welke standvastigheid zoveel meer lof verdient, aangezien de vijand met zijn zware artillerie grote openingen heeft gemaakt op de twee plaatsen. Aangezien de campagne dus ten einde liep, heeft hij het op Ons genadig verzoek in het winterkwartier niet alleen het vertrokken regiment vervangen, maar het tot 1350 man versterkt. en toen afgelopen zomer in de Danziger Werder ingerukt, om de stad gunstig voor Ons te krijgen en houden, hetgeen hij alles tot Ons genadig genoegen, goed en gelukkig heeft geregeld en uitgevoerd. Hierdoor en omdat hij op veel manieren, die te ontroerend zijn, Ons opmerkelijke proeve van zijn oneindige moed, begrip, innovatie en loyaliteit heeft gegeven, en tot op de dag van vandaag laat blijken; We worden door dit alles in genade bewogen om hem ook verdere tekenen van onze genadige gunst aan zijn persoon en verdiensten te geven: we hebben dit ook in die mate gedaan dat we hierbij, krachtens deze open brief, van gunst en genade, evenals koninklijke macht en majesteit,  aan Generaal-Majoor Johan August Meijerfeldt, evenals al zijn echte geboren kinderen en erfgenamen, zowel mannelijk als vrouwelijk, de status en waardigheid van baron te geven en schenken, en hem toe te kennen een verbetering van het voormalige adellijke wapen met een een schild verdeeld in vier velden, waarin het hart gelijk is aan het gevoerde adellijke stamwapen, verdeeld in twee gelijke delen, het bovenste veld is blauw, en daarin een geharnaste arm, houdende een sikkel van zilver, het onderste is zilver, waarin een blauw slot ligt. Doch op het baronnenwapen is het eerste veld blauw, waarin drie adelaarskoppen van zilver staan: het tweede is goud, waarin drie op een rij staande rode kogels tussen twee balken van dezelfde kleur staan. Het derde veld is geheel gelijk aan het tweede, alsmede het vierde aan het eerste. Op bet schild staan twee open toernooihelmen, met een baron­nenkroon ertussen, en één op de helm. Op de rechter helmkroon staan twee gekruiste zwaarden: doch uit de linker komt een adelaarshoofd van zilver omhoog, tussen vier vaan­dels van goud en blauw, om en om verdeeld. Het dekkleed is van goud, zilver, blauw en rood. Net zoals het hier staande wapen met de juiste en werkelijke kleuren uitwijzen: welk wapen meergenoemde Generaal-Majoor Johan August Meijerfeldt, evenals zijn echte erfgenamen het mogen dragen en gebruiken bij alle gelegenheden naar hun wil en plezier, en in oneindige tijden nut hebben en alle privileges behouden, recht

en rechten, privileges en glories, die andere baronnen in Ons Rijk werden gegeven en genoten, maar dergelijke privileges, vrijheden en rechten beteken geen inperking van op de rechten van de Koning, statuten en verordeningen, evenals de beslissingen van de Rijksdag; In zo’n geval gelden ze niet, ook niet voor de baronnen benoemd door de koningen van Zweden van weleer, of door Ons voor die tijd of hierna bekwaam zijn gemaakt; Waarvan de Zweedse wet niet toestaat, en toestemming van het Rijk tolereert geen enkele waardige schenking en vervreemding van onze Kroon landgoederen aan de baronnenstand, zo wordt aan hem en zijn ware erfgenamen overgelaten om zichzelf vrije heren te noemen en te schrijven voor hun eigen adel en eigen goederen.
Wij wensen daarom hierbij alle potentaten, keizers, koningen, vorsten, heren, vrije republieken en alle anderen, na ieders hoogheid toestand en waarde, respectievelijk, vanwege vlijt en gunst, en ook verbinding en bevel, allen die Ons met trouw en gehoorzaamheid zich inzetten om generaal-majoor Johan August Mejerfeldt en al zijn echte lijf- en borsterfgenamen officieel te erkennen als rechtmatige baronnen, en hen de eer en het respect te geven die de stand verdient. Ter meerdere bewijsvoering hebben wij dit met eigen hand ondertekend en met Ons Koninlijk Groot-Zegel  behangen. Gegeven vanuit Ons hoofdkwartier in Ravicz, Polen, de twaalfde van de maand juli van het jaar na Christus één duizend zeven honderd vijf.

Carolus