De naam Meijenfeldt in alle varianten komt niet vaak voor. Toch blijft de naam hangen. Exotisch is de naam niet; de belangrijkste delen mei en veld klinken eerder gewoontjes.
Dit onderzoek richt zich op personen en zaken die de naam dragen. Dat komt voort uit de aanleiding van dit onderzoek, namelijk het beantwoorden van vragen die de naam oproept. Familieonderzoekers brengen meestal leden van een familie in kaart. Zij hebben daarvoor vier methoden. Twee daarvan stijgen van het heden op naar het verleden: (1) een stamreeks van vaders ofwel moeders of (2) een kwartierstaat van zowel vaders als moeders. Twee andere onderzoeksmethoden dalen van het verleden neer naar het heden: (3) een genealogie van alle zonen c.q. (4) een parenteel van alle zonen èn dochters. Omdat de hier gebruikte methode van naamdragers het meeste op een genealogie lijkt wordt die term hier verder gebezigd.
De achternaam Von Meijenfeldt is net als in de meeste culturen lange tijd door de mannelijke leden aan hun vrouw en kinderen doorgegeven. Hieraan is in Nederland, in navolging van andere landen, wettelijk een einde gemaakt, in diverse stappen tot en met 2024. De vrouwelijke leden kunnen hun achternaam na hun huwelijk behouden en aan hun kinderen doorgeven in allerlei samenstellingsvarianten.
Midden negentiende eeuw kozen nogal wat families er voor de moedersnaam vóór de vadersnaam te zetten, zonder dat altijd bij Koninklijk Besluit te laten legaliseren. Als goede reden werd opgegeven de moedersnaam voort te kunnen zetten, maar distinctiedrang en verdeftiging lagen op de loer. Carl von Meijenfeldt en Nel Diederich zagen er van af hun kinderen Diederich von Meijenfeldt te geven. Het tussenvoegsel von klonk deftig genoeg. Zij zetten haar achternaam wel voort als extra doopnaam voor hun oudste en jongste zoon Evert en Hendrik. Die traditie werd in de volgende generaties voortgezet.