Na de eeuwwisseling is nog één persoon van de tweede generatie in leven: de weduwe van Hendrik von Meijenfeldt. Naatje Kennedij woont nog in het huurhuis op Kromhout 61 in de binnenstad van Dordrecht. Zij is elf jaar weduwe en verloor haar kinderen nog eerder. Naatje leeft nog lang door en wordt bijna 90 jaar oud. Op 10 oktober 1912 overlijdt zij in de Beverwijckstraat 1. Een week later verzoekt de notaris allen die iets aan haar verschuldigd zijn of iets van haar te vorderen hebben of onder hun berusting hebben, daarvan opgaaf, betaling of afgifte te doen.
Weliswaar is stamhouder Carl von Meijenfeldt een jaar dood en zijn vrouw Nel Diederich vijf, maar van hun kinderen leven na het jaar 1900 nog zes. Van hen heeft alleen Jan (Johan August) geen vrouw en kinderen, vermoedelijk vanwege een geestelijke achterstand. Hij woont en werkt bij zijn broer Frits. In 1910 krijgt hij een persoonlijke toelage en in 1914 gaat hij met pensioen voor f 673 per jaar. In Watergraafsmeer overlijdt hij in het huis van de weduwe van zijn broer overlijdt hij op 3 juli 1918. Hij is 60 jaar oud geworden.
Vanaf de eeuwwisseling is het verhaal niet langer chronologisch. Elk van de vijf gezinnen heeft een oudste zoon Carl en vaak een Catharina Margaretha of Frederik Hendrik. In het verhaal zou niet meer te volgen zijn over wie het gaat. Daarom worden de vijf gezinnen ieder apart behandeld, met een korte aanloop in de negentiende eeuw.
| Evert Diederich 1849-1905 |
Carl Frederik 1851-1911 |
Frederik Hendrik 1853-1913 |
Catharina Margeretha 1856-1930 |
Hendrik Diederich 1864-1931 |
| gezin en tak Van Leusden |
gezin en tak De Haas |
gezin en tak De Koe |
gezin Van der Tas |
gezin en tak Augustijn |
De vijf gezinnen staan niet los van elkaar. Integendeel, zij vormen een hecht verband. De meeste gezinsleden wonen in Amsterdam en gaan op zondag naar dezelfde kerk, nuttigen na de dienst koffie bij iemand thuis in de voor- en achterkamer en houden strenge zondagsrust. Alleen het eerste gezin woont in Dordrecht, maar wisselt veel brieven en organiseert veel logeerpartijen. De kinderen wonen regelmatig op dezelfde adressen. Tussen de aangetrouwde families worden vriendschappen gesloten.
Er ontstaat zelfs een gereformeerd ecosysteem, doordat kinderen uit de vijf gezinnen huwelijken aangaan met kinderen van zwagers als dominee Willem Jacob de Haas en de koekbakkers Johann Wilhelm Westerhoff en Willem van der Bend, die tussen 1900 en 1905 een bakkerij voeren in de Quillijnstraat 80 te Amsterdam, waar later de Vakschool voor Banketbakkers komt.