De naam van de stamvader is dezelfde als die van de Zweedse graven: Johan August von Meijenfeldt. Uiteraard valt het verschil tussen de n en de r in het midden van de achternaam meteen op. Hoe relevant is dit verschil? In de Zweedse en Duitse spelling blijkt soms ook een n te staan, terwijl de Nederlandse naam wel eens met een r wordt geschreven. De oorzaak van de letterwissel ligt in sommige handschriften. Dat blijkt uit de volgende voorbeelden.
n in Zweedse tekst uit 1800 (1)
r in Nederlandse tekst uit 1799 (2)
r in Nederlandse tekst uit 1801 (3)
De oudst beschikbare papieren waarin de naam van de Nederlandse stamvader is te vinden komen van zijn werk en kerk in Amsterdam. De schrijver of dominee vraagt niet om een identiteitsbewijs om zijn naam uit te kunnen overschrijven, want daarover beschikt vrijwel niemand in die tijd. De stamvader doet mondeling opgave van zijn naam. Vanwege zijn uitspraak, het achtergrondlawaai, het gehoor van de schrijver en de moeilijkheidsgraad van de achternaam belandt een ratjetoe aan spellingen op papier. Zelfs heden ten dage moet een familielid zijn achternaam articuleren of letter voor letter spellen om deze foutloos op papier te krijgen.
Van alle varianten wint de spelling Von Meijenfeldt het in de eerste jaren, zodat die in de burgerlijke stand vastgelegd raakt. De eerst bekende handtekening van de stamvader bevestigt deze. (4)
Eerst bekende handtekening uit 1807
1. Testament Meijerfeldt 10 juni 1795, Zweedse vertaling 11 september 1800, Riksarkivet, 420422: Svea Hovrätt, 01: Hufvudarkiv, A 1 a 1: Renskrivna protokoll, Inv 317: 1800, Bild 105, fol 84.
2. Journaal ’s Lands Pink Iris, 19 juni 1799 geankerd voor Bergen, Nationaal Archief 2.01.29.03 Inv 80, fol 125.
3. Boek der Gedoopten in de Herstelde Luthersche Gemeente 15 juli 1810, Stadsarchief Amsterdam 5001, Inv 295, fol 377.
4. Akte van ondertrouw 4 december 1807, Stadsarchief Amsterdam 5001, Inv 656, fol 103v/206.