Graaf Axel Friedrich von Meijerfeldt is kapitein in het regiment Närke en Värmland. Hij heeft nog steeds een nauwe band met baron Armfelt, die hij van Russische gevangenschap en misschien wel de dood redde. Armfelt was de vredesonderhandelaar van Värelä, de opvolger van zijn vader als chef van zijn regiment, burgemeester van Stockholm en op aanwijzen van Gustaaf III persoonlijk regent van de nieuwe Zweedse koning Gustaaf IV Adolf. De met het landsbestuur belaste hertog Karel en de uit verbanning teruggehaalde baron Reuterholm zien Armfelt als concurrent, omdat hij over vijf jaar de gunsteling van de nieuwe koning zal zijn.
Vanwege opruiend gedrag en het niet dragen van zijn uniform bij het Stenborg Theater op het Gamla Stan in Stockholm wordt Axel Friedrich op 8 september 1792 in zijn kamer gearresteerd, samen met graaf Löwenhjelm en baron Höpken. Liljensparre is uit op verdere promotie en blaast de kwestie op tot hij zijn bevordering krijgt. Op 7 oktober is Axel weer op vrije voeten met het bevel binnen 24 uur naar zijn woonplaats te vertrekken. Zijn loopbaan lijdt er niet onder. (1)
Begin 1793 regelt Armfelt dat de koning zijn oude speelmakker Axel Friedrich terugkrijgt, nu als adjudant-kolonel. Op 15 februari maakt Axel in zijn regiment Närke en Värmland promotie tot majoor. Hij mag in die functie leiding geven aan de traditie van een kerkparade. Op 8 juni 1793 wordt een unieke in zijn soort werd uitgevoerd. Soldaat Lobbman van de Näs Company No. 162 ontsnapt aan straf door de krijgsraad met spitsroeden lopen. De “executieparade” bestaat uit 2 kapiteins, 2 luitenants, 2 vaandrigs, 6 onderofficieren, 4 trommelaars, 4 klarinettisten, 6 korporaals en 300 manschappen. (2)
In de avond van 18 november 1794 gaat Axel Friedrich vanuit zijn officierswoning Tostebol in het plaatsje Ny samen met de officieren Örnsköld en Eneschiöld naar de Clubzaal in zijn garnizoensstad Örebro om te vieren dat hij die week 25 jaar oud is geworden. Örnsköld begint problemen te maken over de aanwezigheid van ene Roos, die daar volgens hem niet hoort te zijn. Hij sommeert hem het pand te verlaten. Roos protesteert en spant op 21 november voor de stadsrechter een kort geding aan tegen de drie officieren. Partijen en getuigen brengen verklaringen in. Op 2 december laat Roos zijn klacht tegen Axel vallen waardoor deze aan een rechterlijke veroordeling ontsnapt. Roos zegt te hebben onderschat welke betekenis van deze rechtsgang voor een heer van zoveel eer heeft, somt de gevallen op waarin de graaf hem voorkomend behandeld heeft en verwijst naar de grote naam die hij en zijn voorvaderen voor het vaderland hebben opgebouwd. Of Roos is omgekocht, onder druk gezet of werkelijk van zijn daad geschrokken is kan moeilijk tussen de regels worden gelezen. Roos gaat alleen door tegen de aanstichter Örnsköld en wordt in het gelijk gesteld. Vanwege zijn gedrag moet Örnsköld een boete van 5 daalder in zilvermunten betalen. (3)
Uiteindelijk ontsnapt Axel Friedrich von Meijerfeldt niet aan alles: hij krijgt koorts. Deze loopt snel omhoog en het slaat om in nekkramp (meningitis). Deze besmettelijke ziekte komt veel voor onder jongeren onder de 30 jaar. Er moet onmiddellijk worden ingegrepen, anders is het te laat. Helaas is dat bij Axel Friedrich niet het geval. Hij overlijdt in Örebro op 13 januari 1795 om 16:45 uur, slechts 6 weken na de rechtszaak. Hij laat – net als zijn broer – geen echtgenote of echte kinderen achter. (4)
1. R.F. Hochschild, deel 3, pag. 15 en 19.
2. Krigsarkivet Sverige, 023 Generalmönsterrullor, 0/194, fol. 8 en fol. 204. C.O. Nordensvan, “Värmlands Regementes (Närke och Värmlands Reg:tes) Historia, under medverkan af officerare vid regementet”, Stockholm 1904, pag. 189.
3. Kungliga Biblioteket Sverige, Örebro Stads Kämnärs=Ratts Protocoller.
4. Stadsarkiv Örebro, Död- och begravningsböcker F:1.