Barfod

Kiell Christopher Barnekow, zoon van laatstgenoemde vice-president Christian Barnekow, verloor zijn vader op jonge leeftijd, maar genoot van zijn moeder, mevrouw Brita Scheel, die net zo treurig was als dat ze het waard was opgevoed te worden. Hij erfde van zijn vader Widtsköfle, Rosendal en Örtofta in Skåne, evenals Ralswik en Strey op Rügen. Net als de moederlijke erfenis viel het oude Kiöge op Seland aan hem. Dit aanzienlijke bezit werd later aangevuld met Ugerup in Skåne, dat hij verwierf. De bovengenoemde Deense boerderij, gelegen nabij de stad Kiöge, is vrij groot, aangezien alleen de hoofdboerderij in het landboek wordt getaxeerd op 59 vaten 4 skeps 3 liter hard graan, evenals het bos tegen een vergoeding, wat overeenkomt met 7 t : r 5 skeps idem ( Deense Atlas; II, 373). Hetzelfde landgoed bezit ook zijn eigen berkenrecht, en de eigenaar heeft dus het recht om zijn eigen berkenrechter te houden. Aangezien verschillende landgoederen in Skåne, vooral de bovengenoemde Örtofta, onder de Deense regering hetzelfde voordeel hadden, heb ik reden om hier iets te zeggen over de aard van de berk. (…)

Gravin Ascheberg, rijk en eerbiedwaardig, had, na enkele jaren van eenverdienersstatus, een voorname aanzoeker, de Koningsraad en de gouverneur-generaal van Pommeren, graaf Meijerfeldt, wiens voorstel ze weigerde onder het voorwendsel van haar jaren; maar de vrijer, ouder dan de gravin, wendde zich toen tot haar jongste dochter, zoals wordt gezegd, volgens de eigen instructies van de gravin; dit huwelijk, tussen een lelijke en oude man en een 15-jarige vrolijke jongedame, lijkt niet de beste match te zijn geweest; het was ook niet gelukkig, hoewel het gezegend was met meerdere kinderen. Nadat de gravin tijd had gehad om alles te laten onderzoeken, voerden zij en haar kinderen een zuivere erfeniswijziging door, toen de oudste zoon Örtofta ontving; tweede zoon Söfdeborg, die hij onmiddellijk verkocht aan graaf Meijerfeldt; de eerste schoonzoon, generaal Bennett, kreeg Ellinge, en de tweede, Gamla Kiöge op Seland. Zelf hield ze Widtsköfle, Ugerup, Tåsterup en Rosendal. Ze was een echte huisvrouw en hield haar volk zowel aan godsvrucht als aan fatsoen. Daartoe had haar eigen kamer een deur naar het kasteelhuisje, of die kamer in de herenhuis in Skåne, waar de bedienden eten en hun vrije tijd doorbrengen. Ze zorgde nooit voor hun tafelconditie en bewees hun gebedstijden. De dagloners van het landgoed hadden gratis toegang tot de drank, die namens de bedienden in de eerder genoemde kamer werd bewaard, evenals tot de nooit volgeladen broodmand, hoewel deze zelden werd bezocht door de boeren, die allemaal welgesteld waren. Ze hield de sabbat zo heilig dat ze ooit haar oudste zoon, generaal Barnekow, en zijn gravin de deur wees toen ze haar op nieuwjaarsdag kwamen opzoeken. Hoewel ze voortdurend zoveel respect behield voor haar kinderen dat ze nooit de eerbied uit het oog verloren die ze in jongere jaren voor haar hadden, had ze niettemin de wrok toen ze zag dat haar jongste zoon, Rutger, tegen haar wil met juffrouw Macklier trouwde, waarmee ze niet wilde instemmen, omdat ze neven waren en dus volgens haar op een verboden manier verwant waren. Deze schoondochter won later echter haar respect als vriendelijke huishoudster, hoewel ze haar hooghartige karakter niet kon uitstaan. De tweede schoondochter, geboren gravin Stenbock, was meer geliefd vanwege haar vroomheid en vriendelijkheid, hoewel haar vluchtige genoegens en gokfeesten volgens de oude vrouw geen goedkeuring kregen. Voor de armen was ze een veilig toevluchtsoord in tijden van nood, en voorzag ze in hun welzijn door middel van talrijke instellingen van barmhartigheid op haar landgoederen. Ze zorgde ook voor de opvoeding van de jeugd, door middel van de schoolinrichting in Tåsterup in 1743, met het toegewezen salaris en de staat voor de leraren. De kerkgebouwen werden door haar zorgvuldig onderhouden en ook hun versieringen werden niet verwaarloosd. Haar vrees voor God bleek dus uit goede daden, die haar naam voor altijd gezegend maken. Toen zij, van haar 4 kinderen, luitenant-generaal baron Christian Barnekow en kolonel Rutger Barnekow, evenals dochters, Maja Lena Eleonora, getrouwd met generaal baron Bennett, en Brita, getrouwd met de Rijksraad graaf Meijerfeldt, een groot aantal kleinkinderen zag , stierf zij in 1753, nadat zij de leeftijd van 82 jaar had bereikt. Zij is de laatste van de grafelijke naam v . Ascheberg , en rechtvaardigt v . Dalin’s verklaring in haar grafschrift, dat eindigt met deze woorden: » Helaas! geluk, wanneer een adellijke familie zo duidelijk uitsterft ». Waar haar begrafenis ook werd versierd met een Franse presentatoe door haar dochterszoon graaf Carl Meijerfeldt, die in druk is gevonden samen met de begrafenispreek van Dr. Custen Aulin. De eerstgenoemde toespraak wordt vervuld met de al te vaak herhaalde uitroepen: »Victime de la Mort, Epouse du ciel». Dit alles moest de graaf uit het hoofd leren, en hij oefende tijdens zijn verblijf in Christiansted de declamatie en de gebaren die hij nodig achtte. Dit werd gezien door mensen die in een kamer tegenover hem woonden, maar niet konden horen of weten waar het over ging. Men dacht daarom dat hij gek was geworden, wat zich meteen door de stad verspreidde.

De tweede zoon, Christian Barnekow, bezocht de Pommerse Oorlog en genoot speciale zorg van de latere Riksraad graaf Adam Horn, die toen kolonel was van de Östgötha-cavalerie. Onze jonge baron, verzonken in grote speelschulden en berooid, viel op de onvoorzichtigheid om de schatkist van graaf Horn te beroven met behulp van een valse sleutel. De zaak werd opgehelderd, maar verzwegen door graaf Horn, die getrouwd was met zijn nicht, een gravin Meyerfeldt. Desondanks werd hij op de een of andere manier berispt door een officier die op de hoogte was van het incident. Wanhopig hierover ging hij op een ochtend vroeg de tent van de officier binnen en drukte hem tegen het bed, terwijl zijn bediende hem met een pistool in het voorhoofd schoot. Hierna vluchtte deze noodlottige vogel naar Hamburg, waar hij vervolgens incognito leefde, op de alimentatie die hij in het geheim ontving van zijn broers en zussen.