Kellgren

Hij dacht er nog steeds aan om zijn eigen amanuensisbaan aan Kellgren af ​​te staan, maar hij zette al zijn krachten in om hem een ​​plaats als informateur in een voornaam huis in de hoofdstad te bezorgen. Eerst stelde hij hem een betrekking voor bij de rijke koopman Herman van Petersen, later beheerder van Erstavik, net buiten Stockholm. Eindelijk – in de zomer van 1776 – slaagden Clewberg en zijn vrienden er in om Kellgren in ieder geval uitzicht te geven op een plaats bij generaal Grefve Meijerfelt, wiens twee zonen toen resp. 10 en 7 jaar waren. De functie zou echter pas worden ingenomen als de toenmalige informateur van de Meijerfelts, Hofpredikant Krafft, een promotie kreeg. Hoewel deze belofte onzeker was ging Kellgren toch samen met Clewberg naar Zweden, toen deze, na een kort bezoek aan Turku in de late herfst van 1776 of in het nieuwe jaar van 1777, terugreisde naar Stockholm. Omdat de benoeming van de plaats vertraging opliep, moest Kellgren – blijkbaar om financiële redenen – naar zijn familie in Västergötland gaan, waar hij blijkbaar bleef tot de herfst van 1777. Zijn positie moet behoorlijk precair zijn geweest en daarom stelde hij Clewberg voor om hem een ​​tussentijdse betrekking in Stockholm te bezorgen, totdat hij de functie bij Meijerfelt op zich kon nemen, wat hem kennelijk en terecht zeer aantrekkelijk leek; intussen schreef hij ijverig enkele drama’s die, gezien Gustaf III’s voorliefde voor het theater, zeker in de gunst van de koning zouden kunnen komen. Zo schreef hij de – nog niet gedrukte – opera Proserpina, die hij bedoeld had als openingsstuk voor de Grote Opera in Stockholm* (* opgericht in 1775, pas voltooid in 1782. Het openingsstuk werd zoals bekend (Ora en Alonzo van Adlerbeth) en arrangeerde een proloog voor dezelfde plechtige gelegenheid). In de herfst van dat jaar lijkt hij echter de plaats van Meijerfelt echt te hebben ingenomen, en het was waarschijnlijk op diens aanbeveling dat hij in het jaar 1778 twee keer zijn drama voor de koning mocht laten zien, namelijk in de Proloog tot Zemire en Azor, opgevoerd in Drottningholm op 22 juli 1778, en Proloog ter gelegenheid van de inwijding van de kerk van Hare Majesteit, opgevoerd in het Kongl. Theater op 28 dec. van hetzelfde jaar. Maar bij geen van deze gelegenheden trok hij, voor zover bekend, de aandacht van de koning; hij werd weliswaar opnieuw aan hem voorgesteld, maar daarmee was het afgelopen. Zijn reputatie steeg elke dag; In 1777 was hij gekozen tot lid van de Utile Dulci – de Zweedse Academie van die tijd – in 1780 had hij al de hoogste graad behaald en was waarschijnlijk al de secretaris van het genootschap. In de herfst van 1780 achtte hij zichzelf onafhankelijk genoeg om zijn functie als informateur bij Meijerfelt neer te leggen en als onafhankelijke literator te gaan leven, in november van dat jaar ontving hij de titel van bibliothecaris, en het lijkt erop dat ze erover hadden gedacht hem op zijn minst een naam, eer en waardigheid van een professor, hoewel ze stopten bij het gezag van de bibliothecaris.

maar evenzeer zal ik geen tijd hebben om ze voor de volgende postdag in de Catalogus te schrijven, want vandaag is het Algemene oefening in het veld, waar Mejerfeldt gisteren zei dat hij me wilde zien. Ik stuur alleen geld 99 Daler, dat is ingevlogen. Tidgren vroeg je gedag te zeggen. Is Alzire vertaald of onder controle? Als ik deze zomer tijd, hoofd en gezondheid had, zou het geen nutteloze taak zijn om het of iets anders te vertalen, voor het geval het zou worden verwijderd, aangezien ik bid dat u er een wilt projecteren. Ik heb nog geen nummer van de betreffende voorzitterschappen van Billmark ontvangen. Hij beloofde mij zijn Åbo literata te sturen, zodat ik het later zelf zou kunnen zien; maar hij hield zijn woord niet. Hij betwijfelt ten zeerste of een van de bovengenoemde heren zo vaak voorzat als u ooit heeft opgemerkt. Je eeuwige Kellgren.
Morgen of overmorgen zal de generaal vertrekken.

Kreander leert de vorige post goed na zijn verlof je geld heeft gestuurd met Mejerfelt; de zaak was toen, zoals ik in de vorige brief schreef; het zou heel goed voor me zijn geweest als ik zowel de tijd als de welke nauwkeuriger had geweten. Het bleek een nogal mislukte en gelukkige Heer te zijn.

 Het kon me niet veel schelen bij wie en wat voor mensen het was; maar aangezien ik bij een baron ben geweest en bij een graaf zal komen – – – weet ik niets, hoe ik het moet zeggen, maar men kent Meyerfeldts laatste kunst niet. Of wat denk je? Ja, mijn verontruste vriend, adviseer en doe wat je kunt en vind met mij, regel alleen in godsnaam dat ik je mag zien voordat je Stockholm verlaat.

Het was spannend iets over Mejerfeldt te horen. Ik wil niet veronderstellen dat ik een brief van hem zou krijgen in Skara (waar ik nog niet ben geweest), omdat zijn laatste verklaring was dat hij waarschijnlijk al eerder van mij had gehoord. Ik heb echter nog niet naar hem geschreven. 

Aan het einde van de week zal ik met mijn graaf in het land moeten reizen. De gravin schijnt kort daarna naar Sätra te gaan om het water te benutten. Hoe snel reis je naar Tavastland? Of misschien heb je al gereisd.

Porro dat het algemeen bekend was dat ik zou worden gearresteerd, dat ik van mijn betrekking zou worden gescheiden en dat van mij verwacht werd dat ik zonder uitstel naar Turku zou gaan als Buitengewoon Professor op aanbeveling van Meyerfeldt. Welk nieuws! Maar trouwens! Je moet geloven dat ik vandaag een verdomde kneuzing heb opgelopen in Dagligt Allehanda. 

Wel, mijn beste broeder, nu ben ik een  vrij man. Gisteren reisde de Graaf naar Sundby met zijn moeder en nieuwe informator, de heer Beyer. Mijn onpasselijkheid heeft me er volledig van weerhouden om uit te reizen.

Meyerfeldt heeft Högforss teruggenomen. Alle communicatie met de vloten is afgesneden sinds 7 juni.