Carl Gustaf Grimberg, “Svenska folkets underbara öden”, 11 delen, Stockholm 1913–1924.
(1899)
Pag. 76 (Grefvinnan Pipers släkt)
then sidsta, som war then wackraste af them,5 blef i Saxen gift med Qfwerst. Mejerfeldt, som ock blef grefwe och Riksråd
5 Anna Maria Törnflycht (1685-1715) 1707 g. m. Johan August Meijerfelt.
DEEL 5 (1916)
| Två dagar efter slaget utnämnde Karl XII honom (= Stenbok) till generalmajor, och sedan spelade han, som vi ha sett, en stor roll både som fältherre och som rolighetsminister under Karls polska krig. »Lille bocken» var också genom sitt glada lynne mycket populär inom armén. Vilket dock ej hindrade, att han kunde råka ut för häftiga sammanstötningar, såsom med den hetlevrade generalmajor Meijerfeldt, som en gång efter en stunds ordväxling inför hela regementet »hötte åt honom med knytnäven» och »genom otillbörliga åthävor visade ho- nom sitt förakt». Saken drogs inför krigsrätt, men på ko- nungens befallning blev tvisten bilagd i godo. |
Twee dagen na de slag benoemde Karel XII hem (= Stenbok) tot generaal-majoor, en daarna speelde hij, zoals we hebben gezien, een grote rol zowel als veldcommandant en als kwartiermaker tijdens de Poolse oorlog van Karel. “Geitje” was ook erg populair in het leger vanwege zijn opgewekte karakter. Wat hem er echter niet van weerhield hevige botsingen te krijgen, zoals met de opvliegende generaal-majoor Meijerfeldt, die eens, na een korte woordenwisseling in het bijzijn van het hele regiment, “hem met zijn vuist sloeg” en “toonde hem zijn minachting door ongepaste gebaren” . De zaak werd voor een krijgsraad gebracht, maar op bevel van de koning werd het geschil bijgelegd. |
| Det allmänna tillståndet i Sverige fann Hölterling eländigt. »Av unga och till krig fullt dugliga bönder finns i det riktiga gamla Sverige föga mer att tillgå, varför resande därstädes merendels skjutsas av små barn eller av kvinnor», säger han. Bland sevärdheter, som man var artig nog att förevisa för den intresserade främlingen, var Karlstens fästning — sven skarne tyckas ha varit sig lika i alla tider. Hölterling kom också i beröring med en del framstående svenskar, general Meijerfeldt bland andra. Får man tro hans egen redogörelse, så skall han under ett gemytligt samtal ha lockat ur generalen, hur stor den svenska armén i Skåne på pricken var. Uppgiften får emellertid stå för Hölterlings räkning. |
Hölterling vond de algemene toestand in Zweden erbarmelijk. “In het echte oude Zweden zijn er nog maar weinig jonge boeren die volledig geschikt zijn voor oorlog, daarom worden reizigers daar meestal gereden door kleine kinderen of vrouwen”, zegt hij. Een van de bezienswaardigheden, die ze beleefd genoeg waren om aan de geïnteresseerde vreemdeling te laten zien, was het fort van Karlsten – de Zweden lijken door alle eeuwen heen hetzelfde te zijn geweest. Hölterling kwam ook in contact met enkele prominente Zweden, onder meer generaal Meijerfeldt. Als we zijn eigen verhaal mogen geloven, moet hij tijdens een gezellig gesprek aan de generaal hebben opgemaakt hoe groot het Zweedse leger in Scania was. Dit bericht komt echter voor rekening van van Hölterling. |
DEEL 13 (1918)
| Efter henne komma de övriga av den kungliga familjen, hertig Karl, liten men med militäriskt utseende och något av sin morbroder Fredrik II i blicken, hertig Fredrik enklast klädd men vackrast av alla och prinsessan deras syster, glad och vänlig men alltid prinsessa. Bland statsfruarna, som nu följa, äro Kellgrens tre gracer, grevinnan Meijerfeldt, född Wrede-Sparre, grevinnan Höpken, född Fersen, och grevinnan Löwenhielm, hennes syster, alla tre fullkomliga skönheter. |
Na haar komt de rest van de koninklijke familie, hertog Karl, klein maar met een militair uiterlijk en iets van zijn oom Fredrik II in zijn ogen, hertog Fredrik meest eenvoudig gekleed maar de mooiste van allemaal en de prinses hun zus, gelukkig en vriendelijk maar altijd een prinses. Onder de dames van staat, die nu volgen, zijn de drie gratiën van Kellgren, gravin Meijerfeldt, geboren Wrede-Sparre, gravin Höpken, geboren Fersen, en gravin Löwenhielm, haar zus, alle drie perfecte schoonheden. |
| Klarast av alla stjärnor vid tredje Gustavs hov strålade »de tre gracerna», grevinnorna Höpken, Löwenhielm och Meijerfeldt. Med all sin skönhet och sin kvicka, slagfärdiga konversation voro de dock ej några dygdemönster. Gustav III lät Sergel föreviga grevinnan von Höpkens fägring genom att taga hennes huvud till modell för en staty av den gudinna, som hon så ivrigt dyrkat. |
De helderste van alle sterren aan het hof van Gustav III schenen “de drie gratiën”, gravinnen Höpken, Löwenhielm en Meijerfeldt. Echter, met al hun schoonheid en hun geestige, klaar om te vechten gesprek, waren ze geen toonbeelden van deugd. Gustav III liet Sergel de schoonheid van gravin von Höpken bestendigen door haar hoofd als model te nemen voor een beeld van de godin die ze zo vurig aanbad. |