Tal öfver Hans Excellence den Högvälborne Grefven, Herr Johan August Mejerfelt, En af Rikets Herrar, Fältmarskalk, Riddare och Commendör af Kongl. Maj:ts orden, samt Riddare med Stora Korset af Kongl. Svärds-Orden, Uppläst då Dess Vapen vid Jordfästningen i Kongl. Riddareholms-Kyrkan krossades, Den 2 Maj 1800. Stockholm. Tryckt hos Carl Deleen och J, G. Forsgren. 1800.
|
Scan van origineel (FamilieMuseum) |
Vertaling |
|
REDE1 OVER ZIJNE EXCELLENTIE DE HOOFEDELGEBOREN GRAAF, HEER JOHAN AUGUST MEJERFELT, EEN VAN ‘S RIJKS HEREN, VELDMAARSCHALK, RIDDER EN COMMANDEUR IN DE KON. MAJ:TS ORDE, ALSMEDE RIDDER MET GROOTKRUIS IN DE KON. ZWAARD-ORDE. Voorgedragen toen Zijn Wapen bij de Bijzetting in de Kon. Ridderholms-Kerk beëindigde, Op 2 mei 1800. Stockholm, Gedrukt bij CARL DELEEN en J.G. FORSGREN, 1800. |
|
3. Sällan öppnas en graf, utan att fuktas af någon tår; sällan under så sammanstämmande sinnes-rörelser af en hel allmänhet, som i dag. Den Herre, hvars stoft nu blifvit beledsagadt till sitt hvilorum, har ägt sina Konungars utmärkta förtroende; Han har gjort sitt fädernesland vigtiga tjenster. De äreställen Han beklädt, de värdigheter hvarmed Han varit prydd, haft va varit fredade för sjelfva afundens blickar; och den glans de spridt omkring Hans person, har blott i dagen ställt värdet af Hans egenskaper. Konungens Högstbetrodde Man, En af Rikets Herrar, Fält-Marskalken, Riddaren och Commendören af Kongl Maj:ts Orden, samt Riddaren med Stora Korset af Kongl. Svärds-Orden, |
3. Zelden is een graf geopend, zonder een traan te plengen; maar zelden onder zo algeheel overeenstemmende gemoedstoestand als vandaag. De Heer, wiens stof nu wordt begeleid naar zijn rustplaats, heeft het buitengewone vertrouwen van zijn Koning bezeten; Hij heeft zijn vaderland belangrijke diensten geleverd. De eervolle functies die hij bekleedde, de waardigheid waarmee hij zich omgaf, het zijn die verdiensten geweest voor zijn zelfbewuste oogopslag; en de glans die om Zijn persoon hing, heeft slechts de rol gehad de waarde van Zijn eigenschappen aan het licht te brengen. ‘s Konings Hoogstvertrouwde Man, één van ’s Rijks Heren, Veldmaarschalk, Ridder en Commandeur in de Kon. Maj. Orde, alsmede Ridder met Grootkruis in de Kon. Zwaard-Orde, |
| 4. den Högvälborne Grefven, Herr JOHAN AUGUST MEJERFELT, är icke mer. Grafven har emottagit Hans jordiska öfverlefvor; men hans namn, detta namn, fom icke mera skall bäras, sväfvar lysande öfver förgängelighetens boning. På Hans Excellences grafsten upptänder Minnet den rena låga, fom till en fen efterverld skall bibehålla Dess ära, och tjena dem som skola beträda en lika bana, til en trygg ledstjerna. Svår vore Talarens skyldighet vid denna grift, om han drag för drag skulle måla denna Herres förtjenster; lätt blifver den, då han vet, att åhörarnes öfvertygelle och känsla innefatta mer än allt hvad han kan säga. Sådant är förhållandet, då jag nu vågar upphöja min röst; och under sådant villkor affkräckes jag icke af min bristande skicklighet. | 4. de Hoogedelgeboren Graaf, Heer Johan August Mejerfelt, is niet meer. De graaf heeft zijn aardse bestaan met zich meegenomen; maar zijn naam, de naam die niet meer gedragen zal worden, zweeft stralend over het huis van de vergankelijkheid. Op het graf van Zijne Excellentie ontsteekt de zuivere vlam van de Herinnering, die tot de komst van de nachtwereld Zijn eer zal behouden, en hen die een gelijke loopbaan zouden betreden als een trouwe gidsster zal dienen. Zwaar is de verplichting van de Redenaar bij het graf, omdat hij stap voor stap de verdiensten van deze Heer moet schilderen; licht wordt het, omdat hij weet, dat de overtuiging en gevoel van de toehoorders meer bevatten dan alles wat hij kan zeggen. Het is nu zover, dat ik het nu waag mijn stem te verheffen; en zodoende wil ik mij niet laten afschrikken door mijn beperkte geschiktheid. |
| 5. MEIJERFELTSKA Ätten har ifrån Konung Carl XI:s tid ägt ett rum ibland Sveriges Ridderskap och Adel. Stiftarens son, Johan August Mejerfelt, var en af de hjeltar, som under anförande af Nordens Alexander, utbredde Svenska vapnens ära bland förvånade Nationer. Östersjöns och Svarta Hafvets stränder, Elbens och Dnieperns återskallade af förut ohörda tapperhets rön; och Mejerfelt bidrog att uppresa Svenska trophéer vid Düna, Clissow, Posen och Helsingborg, på det sistnämda fället, sedan han redan ledsägat sin öfvermannade Konung ifrån Pultava, Som GeneralMajor upphöjdes han till Friherrlig värdighet; som Kongl. Råd och General Guvernör öfver Pommern, till Grefvelig. Han deltog i den för Svenska män af detta tidehvarf gemensamma äran, att först se det högsta hjeltemod | 5. Het Mejerfeltse geslacht heeft vanaf de tijd van Koning Karel XII een plaats tussen de Zweedse Ridderschap en Adel bezeten. De zoon van de stichter, Johan August Mejerfelt, was één van de helden, die onder aanvoering van de Alexander van het Noorden, de eer van de Zweedse vlag verbreide onder diverse naties. Van de oevers van de Oostzee en Zwarte Zee, de Elbe en de Dnjepr weerklink de aanschouwing van een ongehoorde dapperheid; en Mejerfelt droeg bij aan het verheffen van de Zweedse trofee bij de Duna, Klissow, Posen en Helsingborg, op de laatstgenoemde plaats, nadat hij zijn overweldigde Koning al van Poltava had weggeleid. Als Generaal-Majoor werd hij verhoogd in de waardigheid van baron; als Koningsraad en Gouverneur-Generaal van Pommeren, van graaf. Hij nam deel aan die voor Zweedse mannen in die tijdgeest gemeenschappelijke eer, om eerst de hoogste heldenmoed te zien |
| 6. krönt af segrar, och sederméra i den ännu större, att med ståndaktighet bära allmänna olyckor. Sedan en nödig och efterlängtad fred blifvit köpt med uppoffringar, grånade denne Herre Rikets vigtigaste värf; under en ny statsförfattning, ett nytt tidernas lynne, och afsomhade i en hög ålder. Af Hans Excellences gifte med dess sednare Husfru, Brita Bärnekow, var den Herre, söm nu lemnat det timeliga, andre sonen. Med en uppfostran, värdig sin börd; inträdde Han tidigt på den bana, der äran väntade Honom. Vid tolf års ålder egnade Han sig åt vapnen. Konungens nåd, som vid samma tid fästade Honom vid Hofvet geriom en KammarHerre- fullmakt, förkortåde Hans första steg i krigsståndet; och vid nitton års ålder befordrades Han genast till Capiten. Men Hofvets nöjen och fredens |
6. bekroond door overwinningen, en bovendien aan de gelijke grootheid door met standvastigheid de algehele tegenslag te dragen. Sinds een noodzakelijke en gewenste vrede met opofferingen werd gekocht, vergrijsde deze Heer in de belangrijkste functies van het Rijk, onder een nieuwe grondwet, en een nieuwe tijdgeest, en stierf op hoge leeftijd. |
| 7. maklighet uppfyllde ej ett hjertas fordringar , som ville förtjena: och icke blott afbida lyckan. Europa, härjadt af örlig, uppeldade Hans håg att lära strida och segra. Det förnyade kriget emellan Konungen af Preussen och Kejsarinnan, Drottningen af Ungern och Böhmen, öppnade tillfälle dertill: Grefve MEJERFELT trädde i denna Prinsessas tjenst. Böhmens och Sächsens fält, gamla skådeplatser för Svenska krigsäran, och fältslagen vid Sorr och Kesselsdorff, inom ett år bevisltade, voro vittnen till Hans första vapentjenst. Knappt hade freden lugnat dessa stormiga nejder, förrän Han gick nya fåror ill mötes på Maasens öch Scheldens stränder. Under de fanor Han redan följt, deltog hon emot Franska arméen i vigtiga krigstill-fälligheter, och ibland dem i fältslaget vid Rocoux, icke blott med det mod; som | 7. vervulden niet de hartenwens, die het geluk wilde verdienen en niet slechts afwachten. Europa, verstoord door oorlogen, spoorde Zijn zin om te leren strijden en overwinnen aan. De hernieuwde oorlog tussen de Koning van Pruisen en de Keizerin, Koningin van Hongarije en Bohemen, opende de mogelijkheid daartoe. Graaf Mejerfelt trad in dienst van die prinses. Slagvelden in Bohemen en Saksen, oude vechtplaatsen voor Zweedse krijgseer, en veldslagen bij Soor en Kesseldorff, die hij een jaar bezocht, waren getuigen van Zijn eerste wapendienst. Net had de vrede deze storm tot rust gebracht, of Hij ging nieuwe vaandels tegenmoet aan de oevers van de Maas en Schelde. Onder de vaandels die hij al volgde, nam hij deel tegen het Franse leger in belangrijke krijgsgebeurtenissen, en daartussen de veldslag van Rocoux, niet slechts met de moed, die |
| 8. utgör soldatens första dygd; utån med det öfvade öga, som danar och bås dar Anföraren. Bevis deraf var den heder Han hade, att antagas till General-Adjutant hös Commenderandé Generalen Prinsen af Waldeck. När segern öfvergaf de baner, hvarunder Han stridde, var dock äran derifrån oskiljaktig. Hennes och tapperhetens bifäll följde Honomi dår Han, fången vid Laufeld, blef känd och högaktad af sjekva seger-vinnarne. Aachiska freden gaf ett mellanskos åt verldens plågar och hvila åt Grefve MEJERFELT. Men när politiken och ärelystnaden skyndade att förnya dem, gick ock Hans att trotsa deras äfventyr. En rättskaffens soldåt älskar ej kriget. Hans mensklighet blöder vid dess nödvändiga förödelser; men han nyttjar dess tillfällen, för ått dana sin erfarenhet. Han del- |
8. de eerste deugd van een soldaat is, maar met geopende ogen, die de Leider vormt en aankondigt. Bewijs daarvan was de eer die Hij had, om Adjudant-Generaal te worden bij de Commanderende Generaal Prins van Waldeck. Nadat de zege werd verloren onder de bannier waaronder hij streed, was toch de eer daarvan ondeelbaar. Zijn dapperheids geluk bleef Hem volgen, toen Hij, gevangen bij Laufeld, werd herkend en gehoogacht door de overwinnaar zelf. De Vrede van Aken gaf een pauze in de plagen van de wereld, ook voor Graaf Mejerfelt. Maar omdat politiek en erelijst om vernieuwing vroegen, ging ook Hij het avontuur opzoeken. Een rechtschapen soldaat houdt niet van oorlog. Zijn menselijkheid vecht tegen dat onontkoombare vooroordeel; maar hij nut het toeval uit, om zijn ervaring gestalte te geven, neemt Hij nam deel |
| 9. tager i främmande faror utan skyldighet, för att lära konsten att afvärja dem för fäderneslandet, när nöden och hans pligt det fordra. Så såg man flera af. dessa fordna Sveriska Fältherrar, som uppfyllde Europa och tideböckerna med sina bedrifter, vänjas till segern under utländska härförare och i deras spår finna väg till de lagrar, som de sedermera skördade åt sin fosterbygd. Af denna ärefulla grundsats, af dessa lysandes efterdömen kallades Grefve MEJERFELT till de förste krigsrörelserna mellan Franska och allierade arméen i sju-åriga kriget: och bevistade med den sednare fältsiaget vid Hastenbeck. Men tiden, att till fäderneslandets nytta, använda förvärsvade insigter, nalkades. Sveriges deltagande i kriget emot Konungen af Preussen gaf Grefve MEJEREELT den nya heder att strida så- |
9. onder vreemde vanen, zonder daartoe schuldig te zijn, om de kunst te leren gebruiken voor het vaderland, zodra de nood en plicht dat vorderen. Zo zag men vaak bij de ervaren Zweedse veldheren, die Europa en de annalen vulden met hun bedrijvigheid, onder buitenlandse aanvoerders aan overwinningen wennen en in hun spoor hun weg vonden naar hun kamp, waar die ondermeer ontkiemde in het thuisland. Vanuit die eervolle startplaats, vanuit dat lichtende voorbeeld, werd Graaf Mejerfelt tot de eerste krijgsroerselen geroepen tussen Frankrijk en het geallieerde leger in de Zevenjarige Oorlog: en nam deel aan de volgende veldslag bij Hastenbeck. Maar de tijd, om de gewonnen inzichten voor het vaderland aan te wenden, was nakende. Zweden’s deelname in de oorlog tegen de Koning van Pruisen gaf Graaf Mejerfelt de nieuwe eer om te strijden met |
| 10. som medborgare. Han vär vid denna tid Öfverste Lieutenant i Svensk tjenst; förordnades till Chef för den första Tyska Grenadier-Bataljon, som under Hans befäl blef ett mönster för troppar; bévistade fem års fälttåg, och derunder Stralsundska blockaden samt expeditionerna mot Usedom och Wollin; finnande, under ett vanmäktigt krig, tillfällen nog för sig, att ådagalägga: den tapperhet, den rådighet, den krigs-konst, som i oupphörlig verksamhet emot oftast öfverlägsna fiender, fästade segern vid Hans vapen och ryktet vid Hans nämn. Ändteligen återställde freden Honom åt sin fosterbygd. Det var i skötet af detta lugn, som Han förenades med en vördnadsvärd och ällskad Maka, Grefvinnan Lovisa Augusta Sparre, som Han fann utrymme för de blidare medborgerliga dygder, hvilkas ut- | 10. als burger. Hij was op dat moment Lieutenant-Kolonel in Zweedse dienst; werd benoemd tot commandant van het 1e Duitse Grenadierbataljon, dat onder zijn bevel een model werd voor troepen; nam vijf jaar aan de campagnes deel, waaronder de blokkade van Stralsund en de expedities tegen Usedom en Wollin; vond, tijdens een machteloze oorlog, gelegenheden genoeg moed, vindingrijkheid en oorlogskunst te onthullen, die in onophoudelijke activiteit tegen gewoonlijk superieure vijanden de overwinning aan Zijn wapens en reputatie aan Zijn naam verbonden. De eindelijk herstelde vrede bracht hem in zijn geboorteland. Het was in de schoot van deze kalmte, die hij verenigde met een eerbiedwaardige en geliefde vrouw, de gravin Lovisa Augusta Sparre, in wie hij plaats vond voor de zachtere burgerlijke deugden, waarvan de |
| 11. öfning var ett behof för Hans hjerta, som Han i egenakap af Befälhafvare för Vesterbottens och sedermera för Nerikes och Vermelands Regemente, ägde tillfälle att i sjelfva fredens stille het dana Svenska soldaten till dess fiendes skräck; som Han lärde de troppar Han anförde att icke blott i sig känna en allvarsam, en om ordning och krigsaga nitälskande anförare, utan jemväl en fader, en vän; lika angelägen om deras väl; som oss deras skicklighet. Och hvem skulle utan rörelse sett Grefve MEJERFELT, då Han, upphöjd till ännu högre militäriska värdigheter, i sin Konungs ställe gick att förrätta Generål-mönstringar, ofta under geväret uppsöka gamla vapenbröder’, för att med allen likes förtrolighet påminna dem om gemensamma bragder, berömma deras fordna tapperhetsprof, uppmuntra dem till | 11. oefening was een noodzaak voor Zijn hart, aangezien Hij, in zijn hoedanigheid van commandant van de Westerbotten’s en later de Nerike’s en Vermeland’s regimenten, van de gelegenheid gebruik maakte om, in de stilte van de vrede zelf, de Zweedse soldaat te trainen tot de schrik van zijn vijand; zoals Hij de troepen leerde die Hij beval niet alleen in zichzelf een serieuze leider te kennen, een leider die ijverig is voor orde en militaire discipline, maar ook een vader, een vriend; even bekommerd om hun welzijn; zoals wij hun vaardigheid. En wie zou Graaf MEJERFELT zonder beweging hebben gezien, toen hij, verheven tot nog hogere militaire waardigheden, in de plaats van zijn koning ging om generaal-monsteringen te houden, vaak onder het geweer om oude wapenbroeders op te zoeken, om hen met gelijke vertrouwelijkheid te herinneren aan gemeenschappelijke prestaties, hun voormalige proeve van moed prees, ze aanmoedigde tot |
| 12 nya, elda den till äran, ingifva dem en ädel stolthet och aftvinga dem glädjetårar? Det varspå sådant sätt Han af högre och lägre underhafvande tillvann sig den kärlek den tillgifvenhet, som blef en frivillig borget för deras lydnad; och hvaraf äfven för menskligheten rörande exempel skulle kunna anföras. Grefve MEJERFELT innehåde General-Lieutenants värdighet i Konungens armée då den långvarigaste fred Sverige åtnjutit, brötst af en ny härnad. Den är ännu ibland oss i friskt minne, och bragte Grefve MEJERFELTS ära til sin höjd. Den nitfullaste trohet emot Konung och Fädernesland, en under inga skiften svigtaride käns sla af svurna och heliga skyldigheter, en aldrig trödda verksamhet ; en försigtighet öfvad att med köld afmärta alla sina steg, förenad med dristighet i deras |
12 nieuwe, hen in vuur en vlam zette, hen een nobele trots bijbracht en hen tranen van vreugde opdrong? Dat Hij op zo’n manier uit hogere en lagere rangen de liefde en genegenheid verwierf die een vrijgekozen waarborg werden voor hun gehoorzaamheid; en waarvan ook voor de mensheid voorbeelden zouden kunnen worden aangehaald. Graaf MEJERFELT bekleedde de rang van luitenant-generaal in het leger van de koning toen de langste vrede die Zweden genoot werd verbroken door een nieuwe oorlog. Deze is nog steeds onder ons in frisse herinnering, en bracht de glorie van graaf MEJERFELT tot zijn hoogtepunt. De meest ijverige loyaliteit aan de koning en het vaderland, een nimmer falend gevoel van gezworen en heilige verplichtingen, een nimmer vermoeide bezigheid; een voorzichtigheid geoefend in het koud volgen van al zijn stappen, verenigd met vrijmoedigheid in de hun |
| 13 utförande; lugn i vådan; ståndaktighet under bekymren, utmärkte Honom i det vigtiga kall Han beklädde, och i det ännu vigtigare Honom vid slutet af första årets fälttåg anförtroddes; då Han emottog befälet öfver hela Svenska arméen och förde det till dess Konungen följande året återkom till Finland, samt efter Hans Maj:ts förnyade hemresa derifrån, så länge kriget varade. Vundna fördelar, förekomna förluster, förbättring af andras begångna fel, ordningen vidmakthållen, tropparna ömt vårdade, Svenska vapnens ära bibehållen och förökad: sådana voro de minnesmärken Han efterlemnade. Och då Suttula och Högfors skola i Svenska historien föreviga Hans rum ibland förtjenta fältherrar, skall hon icke heller förtiga en Stor Konungs bifall och en tapper armés: enkälliga tillgifvenhet och förtroende. |
13 uitvoering; kalmte in moeilijkheden; doorzettingsvermogen tijdens de zorgen overtrof Hem in de belangrijke roeping die Hij bekleedde, en in de nog belangrijkere die Hem aan het einde van de veldtocht van het eerste jaar werd toevertrouwd; toen hij het bevel over het hele Zweedse leger kreeg en het leidde tot de terugkeer van de koning naar Finland het volgende jaar, en nadat Zijne Majesteit de reis van daar naar huis ging, zolang de oorlog duurde. Gewonnen voordelen, geleden verliezen, verbetering van het onrecht dat door anderen is begaan, handhaving van de orde, de troepen teder gekoesterd, de eer van de Zweedse wapens behouden en vergroot: dat waren de herinneringen die hij achterliet. En dan Suttula en Högfors zal in de Zweedse geschiedenis zijn plaats tussen verdienstelijke veldheren bestendigen, noch zal ze de goedkeuring van een grote koning en van een dapper leger verbergen: doelbewuste genegenheid en vertrouwen. |
| 14 Grefve MEJERFELTS belöningar blefvo Generals och FältMarskalks stafven, och det nystiftade äretecken för i fäderneslandets tjenst trotsade krigsfarligheter, hvarmed Konungen prydde Hans bröst, på hvilket Stora Korset af SvärdsOrden redan lyste. Efter Freden, denna Fred som slöts i skygd af Gustav III:s trophéer, bestänkta af Svensksunds vågor; denna fred, som äfven kastade ett lysande återsken på Grefve MEJERFELTS till lands förda styrelse af Svenska vapnen; fordrade Hans ålder och aftagande krafter omflider hvila. Han nedlade med sin Konungs tillstånd de embeten Han med så mycken ära beklädt; och Läne-Godset Nehringen i Pommern blef den fristad, der Han i sällfkap af en oförliknelig Maka egnade sina återstående dagar åt ett lugn, som för Honom var dubbelt |
14 De beloningen van graaf MEJERFELT waren de wapenstaven van generaal en veldmaarschalk, en het nieuw ingestelde ereteken voor moed in dienst van het vaderland, waarmee de koning zijn borst versierde, waarop het Grootkruis van de ZwaardOrde al schitterde. |
| 15 fällt, genom minnet af framfarna mödor, och framför allt af ett lif utan förebråelse. Det var der som Konungens nåd uppsökte Honom, för att pryda Hans ålderdom med de högsta värdigheter den enskilte mannen i vårt fädernesland kunna tilläggas; och Nationen såg det och gladdes. Upphöjd till Rikets Herre, och kort derefter till Riddare af Kongl. SeraphimerOrden; emottog Hans Excellence dessa yppersta hederstecken med vördnad för deras Höga Gifvare, och med den sinnesjemnhet som aldrig lemnat tillträde åt fåfängan. Lysande är den tafla jag haft att teckna af Hans Excellence Herr Grefve MEJERFELTs lefnad, änskönt den ingen glans lånar af föreställningssättet. Men rörande och intagandesfkulle den blifva, om jag förmådde måla denna Herres egenskaper, Godhet och |
15 gevallen, door de herinnering aan het naderende sterven, en vooral van een leven zonder verwijt. Het was daar dat de genade van de koning Hem zocht, om Zijn oude dag te versieren met de hoogste waardigheid die de individuele man in ons vaderland kan worden toegevoegd; en de natie zag het en verheugde zich. Verhoogd tot ’s Rijks Heer, en kort daarna tot Ridder van de Koninklijke SerafijnenOrde; Zijne Excellentie ontving deze hoogste eretekens met eerbied voor hun Hoge Gever, en met die gelijkmoedigheid die nooit toegaf aan ijdelheid. Het tafereel dat ik mocht tekenen van het leven van Zijne Excellentie de heer Graaf MEJERFELT is briljant, hoewel het geen enkele glans geeft aan de manier waarop het wordt gepresenteerd. Maar ontroerend en boeiend zou het zijn, als ik erin zou slagen om de kwaliteiten van deze Heer, Goedheid en |
| 16 ädelmod voro deras grund-drag. De spriddesfällhet öfver Hans husliga lefnad; de fästade allas hjertan fom Honom: omgåfvo de länte behag åt heJa Hans urhgänge, som förenade munterhet med värdighet, och bar den omisskänneliga stämpeln af en fullkomnad förstånds-odling och verlds-kännedom. Vänfkapens förtrolighet ägde för Hans hjerta det oskattbara värde, som den aldrig saknat i ädla fjälar; och den gåfvan att på en gång göra lig älskad och aktad, hafva få ägt i det mått som Han. För allmänt väl och ädla ändamål föllö inga enskilta uppoffringar Honöm tunga. Det gifves ett mod, som så till fägandes blott består i en medfödd känslolöshet för faror; det gifves ett annat, vida aktningsvärdare grundadtipligt, som ser faran, men går den till mötes |
16 adel was hun basiskenmerk. De verspreiding over Zijn huiselijk leven; ze bevestigden de harten van allen voor Hem: omringd door hen waren ze blij om zijn verschijning te horen, die vrolijkheid met waardigheid verenigde, en het onmiskenbare stempel droeg van een perfecte cultivatie van geest en kennis van de wereld. De intimiteit van vriendschap bezat voor Zijn hart de onschatbare waarde, die het nooit ontbroken heeft aan edele toonladders; en de gave om iemands lichaam tegelijkertijd geliefd en gerespecteerd te maken, hebben maar weinigen in die mate bezeten als Hij. Voor het algemeen welzijn en nobele doeleinden volgden geen individuele offers van zijn taal. Moed wordt gegeven, die tot nu toe alleen bestaat uit een aangeboren ongevoeligheid voor gevaar; een ander wordt gegeven, in wezen veel respectabeler, die het gevaar ziet, maar het tegemoet gaat |
| 17 med öfverläggning, och som trotsar den, enligt bestämmelser af kall, samvete och ära. Detta kan äga runt i rådplägningen likasom på stridsfältet. Detta är en dygd, då det förra torde vara en blott lycka. Detta är en verkan af den sinnesstyrka, som så hufvudsakeligen ingår i hjeltens carakter; och sådant var Hans Excellence Herr Grefve MEJERFELTs. Det öfvergaf Honom aldrig när det behöfdes äfven så litet i Statens brytningar, som i krigets farligheter, äfven så litet i medborgares tvedrägt, som under fienders anfall: Ty Han hade ymniga tillfällen att öfvar detta mod emot båda. Men Hans Excellences dygder hade ock ett säkert grundfäste, och det var Religionen. Dess välgörande frukter hade vilat sig under hela Dess vandel; men i synnerhet blefvo de |
17 met overleg, en die te trotseren, volgens de voorschriften van roeping, geweten en eer. Dit kan zowel in de raad als op het slagveld plaatsvinden. Dit is een deugd, aangezien de eerste louter geluk lijkt te zijn. Dit is een gevolg van de kracht van de geest die zo voornamelijk besloten ligt in het karakter van de held; en zo was Zijne Excellentie de heer Graaf MEJERFELT. Het heeft Hem nooit in de steek gelaten toen er zelfs zo weinig nodig was in de conflicten van de staat, als in de gevaren van oorlog, zelfs zo weinig in de ambivalentie van burgers, als onder de aanvallen van vijanden: want Hij had overvloedige gelegenheden om deze moed te oefenen. tegen beide. Maar de deugden van Zijne Excellentie hadden ook een stevige basis, en dat was religie. Zijn weldadige vruchten hadden tijdens Zijn wandeling gerust; maar vooral bleven ze |
| 18 synbara i den långvariga sjukdom, då döden, som så ofta sväfvat kring Hans hufvud på stridsföltet, nalkades att med sena plågor utkräfva sin uppskjutna fördran, och i den afgörande stund, då verlden med åll dess pråkt och skatte blifver ett intet för det slocknande ögat, och icke annat höpp återstår än det, som kan sökas i et tillstandande evighet. För Hans Excellence Herr Grefve MEJERFELT var detta hopp kraftigt och tillfredsställande. Det stärkte Hans tålamod; det betög en hotande förgängelse all dess fasa; det bådade Honom i et bättre lif den varaktiga sällhet, som i det närvarande är ett mål för vår önskan, men flyr vårt bemödande. Han var hjelte ännu i sin lista andedrägt; Hans död gaf ett lärorikt exempel huru en Christen dör, öch Hans afsked ifrån verlden beledsagadt åf Hans efter- |
18 zichtbaar in de langdurige ziekte, danoverlijden, die zo vaak om Zijn hoofd zweefde op het slagveld, benaderd om met late pijnen zijn uitgestelde opmars op te eisen, en op het beslissende moment, wanneer de wereld met al haar pracht en rijkdom niets wordt voor het vervagende oog, en er geen andere hoop overblijft dan die waarnaar kan worden gezocht in een eeuwige staat. Voor Zijne Excellentie Heer Graaf MEJERFELT was deze hoop sterk en bevredigend. Het versterkte zijn geduld; het betekende de hele tijd een naderend onheil verschrikking; het beloofde Hem in een beter leven dat blijvende geluk, dat momenteel een voorwerp van ons verlangen is, maar aan onze inspanning ontsnapt. Hij was een held, maar ademloos in zijn lijst; Zijn dood gaf een leerzaam voorbeeld hoe een Christen sterft, en Zijn vertrek uit de wereld vergezeld van het |
| 19 . lemnade Grefvinnas ömmåste sorg och af alla ömgifvandes tårar utgjorde, tillika deras uppbyggelse. Hans Excellentes äktepskåp hare varit vällignadt med tvenné söner deras Föräldrars hugnad och hopp, båda utmärkte genom egenskaper värdiga deras härkomst, båda i vettenskaper handledde af ett ibland Sveriges största Snillen †), båda i Konungens tjenst, under en vördad Faders öfverbefäl med heder stridande mot Rikets fiender; men ock båda af döden bortryckte i blomman af deras dagar. Det är blott en lycklig far, som bör kunna göra sig begrepp om Hans Excellences smärta vid dessa förluster. Det är dessa Söners alltför tidiga bortgång, som ålägger mig den sorgsna skyldighet mig återstår att uppfylla. Detta†) Konungens HandSekreterare J. H. Kellgren. |
19 . tedere verdriet dat Hij bij de Gravin achterliet en alle tranen van liefdadigheid die daaruit zijn opgebouwd. †) Koning’s Secretaris J. H. Kellgren. |
| 20 ärefulla sköldemärke, prydt af förtjenster, omgifvit af lagrar, skall icke mera föras. Det följe i förgängesen stoftet af den vördnadsvärda Herren, som sist burit det. |
20 eervolle wapenschild, versierd met verdiensten, omgeven door lauweren, zal niet langer worden gedragen. Het volgt in het vergane stof van de eerbiedwaardige Heer, die het voor het laatst droeg. |
| PERSONALIER.
21 Den Grefveliga Ätt, som med Salige Hans Excellence, En af Rikets Herrar, FältMarskalken, Riddaren och Commendören af Kongl. Maj:ts Örden, samt Riddaren med Stora Korset af Kongl. SvärdsOrden, Högvälborne Herr Grefve JOHAN AUGUST MEJERFELT utslocknat, drager sin upprinnels ifrån Liffland. Dess Stamfader var Hinrik Mejer, Öfverste-Lieutenant och Öfverste-Inspektor i Esthland, som 1674 adlades, och erhöll introduktion på Svenska Riddarehuset, under namn af Mejerfelt. Med sin Fru, Catarina Wulf hade han tvenne Söner, Johan August Mejerfelt och Wolmar Mejerfelt. Den förre, född 1666, blef, efter tappra och långvariga krigsförtjenster, 1713 kallad till Kongl. Råd och GeneralGuvernör i Pommern, upphöjd till Friherrlig värdighet 1705 och i Grefvelig 1714, samt på Riddarehuset introducerad 1719 under N:o 59. Hans Excellence afled 1740 på fitt Gods Söfdeborg, tvenne mil ifrån Ystad beläget. Den sednare Sonen, Wolmar Mejerfelt, var Öfverste-Lieutenant i Svensk tjenst och Öfverste i Kejserlig; blef jemväll Grefveligt Stånd upp- |
PERSONALIA.
21 Het grafelijke geslacht, dat afsloot met Zaliger Zijne Excellentie, Één van ’s Rijks Heren, Veldmaarschalk, Ridder en Commandeur in de Kon. Maj. Orde, alsmede Ridder met Grootkruis in de Kon. Zwaard-Orde, de Hoogedelgeboren Heer Graaf Johan August Mejerfelt, is vanuit Lijfland opgekomen. De stamvader was Hinrik Mejer, Luitenant-Kolonel en Opperinspecteur in Estland, werd in 1674 geadeld en in het Zweedse Ridderhuis geïntroduceerd onder de naam Mejerfelt. Bij zijn vrouw Catarina Wulf had hij twee zonen, Johan August Mejerfelt en Wolmar Mejerfelt. De eerste, geboren 1666, werd, na dappere en langdurige krijgsverdiensten, in 1713 Koningsraad en Gouverneur-Generaal van Pommeren, verhoogd in de baronnenstand in 1705 en de grafelijk in 1714, alsmede in het Ridderhuis geïntroduceerd in 1719 under No. 59. Zijne Excellentie overleed 1749 op zijn landgoed Söfdeborg, twee mijl van Ystand gelegen. De andere zoon, Wolmar Mejerfelt, was luitenant-kolonel in Zweedse en kolonel in Keizerlijke dienst; hij werd niettemin in de grafelijke stand ver- |
| 22 höjd 1719, och under sin Herr Broders numer introducerad 1720, samt afled ogift. Deremot var högbemälte Hans Excellence Herr RiksRådet och GeneralGuvernören Grefve Mejerfelt tvenne gånger gift; först med Fru Änna Maria Törnflycht, en Dotter af CommerceRådet Olof Törnflycht, till Nynäs och Erstavik, samt efter hennes frånfälle, med Fru Brita Barnekow, en Dotter af Öfversten Kell Christopher Barnekow till Rolsvik och Vidsköfle med dess Husfru Grefvinnan Margareta von Ascheberg. Af detta sednare gifte föddes Grefve Carl Fredrik Mejerfelt, Kammarherre och Öfverste, fom afled 1791; Grefve JOHAN ÅUGUST MEJERFELT, En af Rikets Herrar, FältMarskalk , Riddare och Commendör af Kongl. Maj:ts Orden, samt Riddare med Stora Korset af Kongl. SvärdsOrden, som är den Herre hvars stoft nu beledsagas till sin hvila; och Grefvinnan Anna Catarina Mejerfelt, gift med framlidne Hans Excellence Herr RiksRådet, Riddaren och Commendören af Kongl. Maj:ts Orden, Grefve Adam Horn, och jemväl med döden afgången. Salige Hans Excellence, En af Rikets Herrar, med mera, Herr Grefve JOHAN AUGUST |
22 hoogd in 1719, en onder het nummer van zijn Heer Broer geïntroduceerd in 1720, waarna hij ongehuwd overleed. Daarentegen was bovenvermelde Zijne Excellentie Heer Rijksraad en Gouverneur-Generaal Graaf Mejerfelt tweemaal getrouwd; eerst met vrouw Anna Maria Törnflycht, een dochter van Handelsraad Olof Törnflycht, tot Nynäs en Erstavik, alsmede na haar overlijden, met vrouw Brita Barnekow, een dochter van kolonel Kell Christopher Barnekow tot Rolsvik en Vidsköfle en zijn vrouw, Gravin Margaretha von Ascheberg. Uit dat tweede huwelijk werd geboren Carl Fredrik Mejerfelt, Kamerheer en Kolonel, die in 1791 overleed; Graaf Johan August Mejerfelt, één van ’s Rijks Heren, Veldmaarschalk, Ridder en Commandeur in de Kon. Maj. Orde, alsmede Ridder met Grootkruis in de Kon. Zwaard-Orde, is de Heer wiens as hier nu tot rust komt; en Gravin Anna Catarina Mejerfelt, getrouwd met de overleden Zijne Excellentie Rijksraad, Ridder en Commandeur in de Kon. Maj. Orde, Graaf Adam Horn, en ook overleden. Zaliger Zijne Excellentie, één van ’s Rijks Heren, onder andere, Heer Graaf Johan August |
|
23 MEJERFELT var född 1725, och inträdde 1737 i Konungens och Rikets tjenst, såsom Förare vid Dohniska Regementet, samt utnämdes samma år till Kammarherre. Befordrades 1744 till Capiten vid Drottningens LifRegemente; 1751 till Major vid Cronhjortska Regementet, hvilket år Han jemväl utnämdes till Riddare af Kongl. SvärdsOrden; 1759 till Öfverste-Lieutenant och 1762 till Öfverste i Arméen; 1766 till GeneralAdjutant hos Konungen; 1770 till Öfverste för Westerbottens Regemente; 1773 till GeneralMajor; 1775 blef han utnämd till Commendör af Kongl. SvärdsOrden; befordrades ytterligare 1778 till GeneralLieutenant; erhöll 1779 transport till Öfverstebeftällningen för Nerikes och Vermelands Regemente; 1782 Stora Korset af Kongl. SvärdsOrden; och i789 fullmakt att vara General af Infanteriet sämt 1790 att vara Fältmarskalk; Antogs sammia år till Riddare med Stora Korset af Kongl. SvärdsOrden; upphöjdes 1792 till En af Rikets Herrar, och 1797 till Riddare af Kongl. SeraphimerOrden, hvartill Hans Excellence af Konungen dubbades den 29 April 1799: |
23 Mejerfelt werd in 1725 geboren, en trad in 1737 in dienst van de Koning en het Rijk, als Verkenner bij het Regiment Dohna, alsmede hetzelfde jaar benoemd tot Kamerheer. In 1744 bevorderd tot Kapitein bij het Lijfregeiment van de Koningin; 1751 tot Majoor bij het Regiment Cronhjort, in welk jaar Hij ook werd benoemd tot Ridder in de Koninklijke Zwaard Orde; 1759 tot Overste en 1762 tot Kolonel in het leger; 1766 tot Adjudant-Generaal van de Koning; 1770 tot Kolonel van het Regiment Westerbotten; 1773 tot Generaal-Majoor; 1775 werd hij benoemd tot Commandeur in de Koninklijke Zwaard Orde; bevorderd ultimo 1778 tot Luitenant-Generaal; kreeg 1779 overplaatsing tot Kolonel Chef van het Regiment Nerike en Vermeland; 1782 Grootkruis van de Koninklijke Zwaard Orde; en 1789 volmacht tot Generaal van de Infanterie, alsmede 1790veldmaarschalk; werd hetzelfde jaar Ridder met Grootkruis in de Koninklijke Zwaard Orde; verhoogd in 1792 tot Eén van Rijks Heren, en 1797 tot Ridder in de Koninklijke Seraphimer Orde, waartoe Zijne Excellentie door de Koning werd geslagen op 29 april 1799. De krijgsverdiensten, waarmee Zijne Excellentie zich zowel in vreemde als in vaderlandse |
|
24 tjenst så ärefullt utmärkt sig, äro i korthet följande: 1745 bevistade Han med sin Konungs tillstånd, Österrikiska arméens fälttåg i Böhmen och fältslaget vid Sorr; samma år: VinterCampagnen i Sachsen och fältslaget vid Kesselsdorff; 1746 Campagnen i Brabant och fälsflaget vid Rocoux; 1747 förordnades Han till GeneralAdjutant hos Prinsen af Waldeck, samt bevistade fältslaget vid Laufeld, hvarest Han, blef fången; 1757 gjorde Han Campagnen med allierade arméen i Westphalen och deltog i fältflaget vid Hastenbeck, samt blef samma år commenderad vid Kongl. Svenska arméen och bevistade Stralsundfka blockaden; 1758 förordnades Han till Chef för den första Tyska Grenadier-Bataljonen, med hvilken Han gjorde detta och följande årets VinterCampagner; äfven som Han 1759 såsom Öfverste och Chef för bemälte Grenadier-Bataljon, bevistade Expeditionerna på Ysedom och Wollin samt 1760, 61 och 62 års Campagner. 1788 den 24 Juli beordrades Herr GeneralLieutenanten att med Liffegementets Cuirassierer och Dragoner, samt Östgöta och -Vesterbottens-Regementer uppbryta framåt gränsen. Den 12 Augusti lemnade Han dessa |
24 dienst zo eervol heeft onderscheiden, zijn in het kort de volgende: in 1745 maakte hij met toestemming van de Koning de Oostenrijkse veldtocht in Bohemen mee en de slag bij Soor; hetzelfde jaar: de wintercampagne in Saksen en de slag bij Kesseldorff; in 1746 de campagne in Brabant en de slag bij Rocoux; in 1747 werd Hij tot adjudant-generaal bij de Prins van Waldeck benoemd, en nam deel aan de slag bij Laufeld, waar Hij gevangen werd genomen; in 1757 voerde Hij campagne met het geallieerde leger in Westfalen en nam deel in de slag bij Hastenbeck, en werd hetzelfde jaar naar het Zweedse leger geroepen en was bij de blokkade van Stralsund; in 1758 werd hij benoemd tot Chef van het Eerste Duitse Grenadier Bataljon, waarmee hij dat jaar en de wintercampagne van het volgende jaar deed; evenals in 1759, als Kolonel en Chef van genoemd Grenadier Bataljon, nam Hij deel aan de Expeditie op Ysedom en Wollin in de campagnes van 1760, 61 en 62.Op 24 juli 1788 werd Heer Luitenant-Generaal opgedragen met het Lijfregiment Curassiers en Dragonders, alsook de Regimenten Östgota en Vesterbotten, van de grens op te breken. De 12e augustus legde Hij die |
| 25 troppar i Lovisa samt antog, enligt Konungens befallning, befälet öfver Finska Regementerna i Anjala. Derstädes viatades Herr General-Lieutenantén till den 13 Oktober, under hvilken tid flera Svenska Regementer aamlades under Hans befäl. Vinterqvarter togs i Loviaa Stad. Den 10 December förordnades Herr GeneralLieutenanten att föra befälet öfver hela Arméen, hvari Han fortfor till den 8 Juni 1789, då Konungen Sjelf anlände till Borgo. 1789 den 4 Juli uppbröt Herr GeneralLieutenanten med de under dess befäl varande troppar ifrån Abborfors, och intog passet vid Pittis; men som bron var sörstörd, så hindrades marschen til den 7, då qvarter togs i Koupis-Broby, hverefter den 8 eftermiddagen, ordentligt anfall företogs emot fienden, som innehade Suttula holme och by, samt ville dem försvara. Detta anfall var. ganska häftigt och varade hela natten till kl. 8 följande morgonen, då Suttula holme blef intagen, och tropparne dingo läger på Suttula malm. För att vidare forcera fienden; anlades batterier, medan grösre artilleri väntades, som ankom den 17. Den 18. skedde, under Konungens egen närvaro i lägret, ett starkt an- | 25 Troepen in Lovisa en nam, op bevel van de Koning, over de Finse regimenten in Anjala op zich. Het Winterkwartier werd in de stad Lovisa opgeslagen. Op 10 december kreeg de Heer Luitenant-Generaal het bevel over het gehele leger, waarmee hij doorging tot 8 juni 1789, toen de Koning zelf in Borgo landde.De 4de juli 1789 brak de Heer Luitenant-Generaal met de onder zijn bevel staande troepen op van Abborsfors, en trad de pas van Pyttis binnen, maar daar de brug vernield was, werd de mars bemoeilijkt tot de 7de, toen kwartier in Koupis-Broby werd gemaakt, waarna de 8ste in de namiddag een echte aanval tegen de vijand werd ondernomen, die Suttala eiland en dorp bezet hield en dat wilde verdedigen. De aanval was zeer hevig en duurde de hele nacht tot 8 uur de volgende morgen, toen Suttula eiland werd ingenomen en de troepen een legerplaats kregen in de stad Suttula. Om de vijand verder te forceren, werd het geschut gehaald, terwijl de grotere artillerie werd afgewacht, welke de 17de aankwam. De 18de vond, onder aanwezigheid van de Koning zelf in het kwartier, een sterke |
| 26 fall emot fienden, som efter uthärdad kanonad till klockan 2 eftermiddagen, begynte retirera och af Herr GeneralLieutenanten förföljdes till Högfors, hvarest bron, var antänd. Detta vigtiga pass :eröfrades med blott två Soldaters förlust. Samma dag utnämdes Herr GeneralLieutenanten af Konungen: till General af Infanteriet. Den 27 Juli flyttade Konungen sitt Högqvarter till Kymenegård, då Herr Generalen erhöll befallning att taga befälet öfver hufvudftyrkan af Arméen, som var förlagd till Verelä och Anjala. Herr Generalen tog sitt läger vid Verelä. Den 8 Augusti gick fienden öfver strömmen och anföll Svenska batteriet och lägret, men blef, efter tre timmars häftig eld, tvungen att retirera med mycken förläst. Den 16 Oktober förordnades Herr Generalen att å nyo föra befälet öfver hela Årméen. Den 22 October flyttade Herr Generalen sitt Cantoneringsqvarter till Peipola; och sedan Konungen den 24 November afrest ifrån Finland, förlades hufvudqvarteret till Borgo. 1790 den 3 Maj uppbröt Herr Generalen, för att närma sig åt gränsen och Abborförs. Den 3 Juni intog Han åter Pyttispasset. Den 14 Juni fortfattes marschen till | 26 aanval op de vijand plaats, die na een tot 2 uur ’s namiddags uitgehouden kanonnade begon terug te trekken en door de Heer Luitenant-Generaal werd vervolgd tot Högfors, waar de brug in brand was gestoken. Deze gewichte pas werd met slechts 2 soldaten verlies veroverd. Diezelfde dag nog werd de Heer Luitenant-Generaal door de Koning benoemd tot generaal van de infanterie. De 27ste verplaatste de Koning zijn hoofdkwartier naar Kymenegård, waardoor de Heer Generaal het bevel kreeg over de hoofdmacht van het leger, die was gelegerd in Verelä en Anjala. De Heer Generaal maakte zijn kwartier in Verelä. De 8ste augustus ging de vijand over de rivier en viel de batterij en het kamp van de Zweden aan, maar werd na een hevig vuur van 3 uur gedwongen met groot verlies terug te trekken. De 16de oktober kreeg de Heer Generaal weer het bevel over het gehele leger. De 22ste okotber verplaatste de Heer Generaal zijn Rekruteringskwartier naar Peipola; en omdat de Koning de 24ste november van Finland weg reisde, werd het hoofdkwartier naar Borgo verlegt. Op 5 mei 1790 brak de Heer Generaal weer op, om de grens en Abborfors te benaderen. De 3de juni nam Hij de Pyttis pas weer in. De 14de werd de mars voortgezet naar |
| 27 Broby. Den 25 och 26:Juni angrepos Suttula-passen, som sistnämde dag forcerades, få att Arméen intog Högfors samt fick sitt läger vid Kymenegård. Förlusten vid denna eröfring bestod i fem man döda, en Officer och & man blesserade. Den 19 Juli blef Herr Generalen antagen till Riddare med Stora Korfet af Kongl. SvärdsOrden, och den 21 Augufti befordrad till Fältmarfkalk, sedan Fäderneslandet nyss förut genom önskelig fred blifvit återstäldt i lugn. Efter med ära nedlagda vapen, nedlade ock Herr Fältmarskalken följande året 1791, med sin Konungs tillstånd, de Embeten Han till Hans Majestäts synnerligen nådiga nöje beklädt: Tillbringandés sin mésta återstående tid på Lånegodset Nehringen i Pommern. De sednaste åren vistades dock Hans Excellence öfver vintrarna i Stockholm, hvarest, efter en svår och långfam sjukdom, Hans Excellences såliga ändalykt inträffade den 21 April 1800, i en ålder af 75 år. Hans Excellence ingick 1763 ett fällt äktenfkap med Dess i forgen efterlemnade EnkeFru, Grefvinnan Lovisa Augusta Sparre, en Dotter af Presidenten i KrigsCollegium, Öfver- |
27 Broby. De 25ste en 26ste juni werd de Suttula pas aangevallen en op laatstgenoemde dag geforceerd, zodat het leger Högfors introk en kwartier maakte in Kymenegård. Het verlies bij deze verovering was slechts 5 soldaten dood, alsmede een officier en 7 soldaten gewond. De 19de juli werd de Heer Generaal benoemd tot Ridder met Grootkruis in de Koninklijke Zwaardorde, en 21 augustus bevorderd tot Veldmaarschalk, terwijl het vaderland kort daarvoor naar rust terugkeerde door een gunstige vrede.Na de met eer neergelegde wapens, legde ook de Heer Veldmaarschalk het volgende jaar 1791, met toestemming van de Koning, de functies neer die Hij tot Zijne Majesteits zichtbare gunstige genoegen bekleedde: Bracht zijn meeste nog beschikbare tijd door op het landgoed Nehringen in Pommeren. De laatste jaren woonde Zijne Excellentie in de winter echter in Stockholm, waar Zijne Excellentie, na een zware en langdurige ziekte, overleed op 21 april 1800, op een leeftijd van 75 jaar. Zijn Excellentie ging in 1763 een spraakmakende echtverbintenis aan met zijn in zorgen nagelaten echtvrouw, Gravin Lovisa Augusta Sparre, een dochter van de President van het Krijgscollege, Opper- |
| 28 Ståthållaren i Stockholm och Commendörer af Kongl. SvärdsOrden, Herr Grefve Axel Wrede Sparre med dess Grefvinna Augusta Törnflycht. Med bemälta sin Grefvinna hade Hans Excellence tvenne Söner: Grefve Johan August Mejerfelt och Grefve Axel Fredrik Mejerfelt. Den förre född 1766, var sluteligen Capiten vid Lätta Dragonerna af Konungens Lif- och Hus-troppar samt Riddare af Kongl. SvärdsOrden. Han hade gjort kriget i Finland, och detacherades ifrån flottan 1790 med en del af Lätta Dragonerna till Koivisto, på andra sidan om Wiborg, hvarest, under en affär den 8 Juni, han fick en contufion, som vållade hans död, hvilken inföll den 21 Maj 1791. Den sednare var sluteligen Öfvers-Adjutant hos Konungen och Major vid Nerikes och Vermelands Regemente, Han bevistade hela Finska kriget; det första året, tjenstgörande i Regementet; de tvenne sista, såfom StabsAdjutant hos sin Herr Fader, och afled i Örebro den 13 Januarii 1795. —0——— 0-— |
28 Stadhouder van Stockholm en Commandeur in de Koninklijke Zwaard Orde, Heer Graaf Axel Wrede Sparre met zijn Gravin Augusta Törnflycht. Bij genoemde Gravin had Zijne Excellentie twee zonen: Graaf Johan August Mejerfelt en Graaf Axel Fredrik Mejerfelt. De eerste werd in 1766 geboren, was tenslotte Kapitein bij de Letse Dragonders van de Lijf- en Huistroepen van de Koning en Ridder in de Koninklijke Zwaard Orde. Hij nam deel aan de oorlog in Finland, en werd in 1790 van de vloot met een deel van de Letse Dragonders gedetacheerd naar Koivisto, aan de andere zijde van Wiborg, waarbij hij, tijdens een voorval op 8 juni, een verwonding kreeg, waarop de dood volgde op 21 mei 1791. De tweede was tenslotte Adjudant-Kolonel bij de Koning en Majoor bij het Regiment Nerike en Vermeland. Hij nam deel aan de gehele Finse oorlog; het eerste jaar, als Staf-Adjudant bij zijn Heer vader, en overleed in Örebro op 13 januari 1795,
|
| 1. Volgens S. Rosenhane, “Anteckningar hörande till Kongl. Vetensk. Akademiens Historia”, Stockholm 1811, pag. 351, is Gudmund Göran Adlerbeth de auteur van de rede. Het eerste deel wordt voorgedragen door de Rijksheraut en Ceremoniemeester Leonhard von Hauswolff en de personalia door Orde-secretaris Carl Mörner. | |