Ekman

12 Augustus. Er werd nog niets vernomen behalve dat de Russische vloot uit Helsinki was weggevaren en dat generaal Meijerfelt het bevel zou voeren over deze colonne. God weet hoe het nu zal gaan, tenzij hij van betere kwaliteit is dan onze commandanten die we tot nu toe hebben gehad!
Vervolg voor 12 augustus. Het motto: Värälä; — wachtwoord: Ummeljoki. ’s Avonds om 7, generaal Meijerfelt arriveerde en nam zijn intrek in het dorp Anjala. De aangeworven generaal zou het bevel ontvangen. Ongeveer 60 van de bemanningsleden waren ziek.

3 sept. Het motto; — wachtwoord: —. De groothertog is aan de Russische grens tegenover Anjala geweest in het dorp Mämmälä. Hij heeft met de generaal graaf Meijerfelt willen spreken, maar de generaal heeft zich verontschuldigd en deed alsof hij in verband daarmee niet zo’n eer kon hebben, dat zijn orders waren om niet zonder toestemming Russische grond binnen te gaan, maar verzekerde de groothertog van alle respect.

(…)

Således ser man att svenska soldaten är ännu densamma, som han fordom varit; men gifve Gud [att] anförandet kunde en gång blifva så eldigt och nitiskt som forntidens! Man hör ofta ondska och malice, och man berättar att grefve Meijerfelt, som törhända af någon med ålderdomen följande svaghet icke skall kunna förmå sig att taga råd af sina likar, i farhåga att mista något af sitt anseende, skall nu uti generals detaljen betjäna sig af en skrifvares råd till operationernas utförande.

13 mei. Nu kregen we hier te horen dat de Riksdag op 27 april niet doorging, ook dat valt tegen. Generaal Meijerfelt zal falen, en men maakt zich zorgen over onze positie in dat verband. Hij moet nu ambivalent zijn, en mensen klagen wat dat betreft over zijn instelling. De beveiligingswet zou deze wijziging hebben bewerkstelligd.

(…)

Zo zie je dat de Zweedse soldaat nog steeds dezelfde is als vroeger; maar God geve [dat] de spraak ooit zo vurig en ijverig zou worden als vanouds! Men hoort vaak boosaardigheid en kwaadsprekerij, en men zegt dat graaf Meijerfelt, die door een gebrek die met de ouderdom gepaard gaat, zichzelf er niet toe kan brengen advies in te winnen bij zijn leeftijdsgenoten, uit angst iets van zijn reputatie te verliezen, nu zal dienen in het generaalsdetail van het advies van een schrijver voor de uitvoering van de operaties.

26 mei. In de ochtend om 4 uur. Kapitein Grönvald keerde hier vanuit Stockholm terug naar Heinola. Hij vertelde me dat de koning genadig het verzoek om genade van het officierskorps van het regiment Pjorneborg moet hebben ontvangen. Men zou bij dit regiment waarschijnlijk dezelfde verhalen hebben gehoord als in Turku land, als de zoektocht had mogen plaatsvinden. NB. Generaal Meijerfelt heeft bevolen het onderzoek naar de Björnborgs voorlopig stop te zetten. Nu geloven ze zeker dat de koning hen geen verdere huiszoekingen toestaat, maar genade heeft met hun “päter peccavimus“.

Het werd ook de hoogste tijd voor de vijand, want de Zweden waren al onderweg, om hem op bovengenoemde manier te knijpen. Daarom vond de Russische terugtrekking hals over kop plaats. Zij hadden zomaar geen tijd om alle proviand mee te nemen. Er bleven 30 vaten rogge achter en voor de rest hadden ze geen tijd om aan geweld te denken tijdens de terugtocht. Dus nu, God zij geprezen, is het Zweedse volk verlost van deze lastige gast. Vandaag is er een koerier van de koning bij graaf Meijerfelt aangekomen met de hooghartige bevestiging dat een bericht van kolonel Stedingk bij de koning was binnengekomen, die de grote landweg door St. Michel passeerde zonder ook maar een spoor van de Russen te voelen. Stedingk en herwint zijn troeven in S:t Michel en Kristina.

Op 6 juli 1789 rukte Graaf Meijerfelt op naar de kerk van Pytti, heeft zijn mars wat moeten uitstellen, omdat de Russen de brug na hem in brand hadden gestoken. Bij Stockfors is hij toch overgestoken, aangezien de brug daar wat verstevigd was. De Russen, die niet hadden verwacht dat deze omweg zou worden genomen, liefst recht voor de neus van de koning, slopen enkele oude schuren en ruimten binnen en begonnen toen een brug te vormen over de beek, waar de afgebrande brug had gestaan, trokken zich weer halsoverkop terug  van hun voordelen en schansen bij Pyttis en lieten 30 vaten meel achter, een grote stapel gebakken brood en deeg, die uitgehongerde Russische boeren tijdens 1000 zegeningen van de generaal ontvingen. Het meel kwam voor rekening van het leger.

17 juli. De koning reisde gisteren naar Kymmene, waar generaal Meijerfelt is met zijn colonne van het leger. Vandaag is hij daar aangekomen en er wordt aangenomen dat er al iets is gebeurd tussen de Zweden en de Russen. God bescherme de koning!

N. b. Meijerfelt kan bekvämligen komma ifrån Summa på den vägen, som går till Liikala ifrån Fredrikshamn, som följande ritning utvisar*.

* I originalet följer här en liten situationsteckning.

De 20 juli. Het vorige verhaal werd vandaag tot overmaat bevestigd, maar ik blijf bij de middenweg en bij de waarheid. Genoeg dat dit voordelige paspoort in onze handen is. Koninklijke Majesteit moet zijn teruggegaan naar het Liikala-kamp en graaf Meijerfelt, die nu generaal is geworden en dus zijn luitenantschap heeft verloren, moet breken en zo snel mogelijk naar Summa gaan. Ook de nieuwe weg is dezer dagen gereed. Als Meijerfelt in de rug van de Russen komt, de koning aan de zijkant en meteen vooraan, lijkt het alsof de Rus wordt gepakt.

N. b. Meijerfelt kan gemakkelijk uit Summa komen op de weg die vanuit Fredrikshamn naar Liikala gaat, zoals de volgende tekening laat zien*.

* In het origineel volgt hier een kleine schets van de situatie.

Graaf Meijerfelt, die om zo te zeggen naar Summa zou marcheren, maar door dit ongeluk de opdracht had gekregen zich terug te trekken naar Högfors, kreeg nu het bevel tot een nieuwe beweging; en vandaag zou de Koninklijke Majesteit er ook heen.

Op 21, 22, 23 augustus. Elke nacht werd nu geleefd in angst voor de Russen en generaal Meijerfelt ondernam vele verdedigingswerken. Batterijen worden hier gebouwd en durven op een dag weer een stoer spel te worden.

18 oktober. Heer … kwam nu uit Värälä en vertelde ons dat de brug daar door de Russen naar hun kant van de rivier was gezwaaid. Op de 13e was een groep Russische mannen over de brug gekomen, die tot nu toe vastzat tussen de Russische en Zweedse kust, zonder wapens, alleen uitgerust met bijlen. Onze buitenposten vroegen zich af met wat voor zaken de Russen waren gearriveerd en merkten al snel dat ze begonnen de brug van ons land te scheiden. Het rapport hiervan ging onmiddellijk naar generaal Meijerfelt, die het bevel voerde over de plaats, in afwachting van orders in dergelijke omstandigheden. Maar de generaal had toen verklaard dat hij al goed op de hoogte was van een dergelijke poging van de Russen en dat ze hem hierover hadden geïnformeerd en dat ze ongehinderd de brug naar hen mochten zwaaien. Ik van mijn kant stuiterde hier hard op, omdat ik dacht dat we er net zoveel recht op hadden als de Russen. Aan de andere kant werd mij verteld dat, aangezien de Rus het ooit met de wapens van ons had afgenomen en het na Kaulbars terugtocht in zijn voordeel en dienst van de onze naar zijn kant had gezwaaid, hij er ook het recht op bezat. En (hoewel) ik probeerde te bewijzen dat in het veld en tijdens een brandende oorlog men geen eigendomsrecht heeft, de een boven de ander, op iets van welke naam dan ook, en dat als het in twijfel zou komen, we de prioriteit erin zouden moeten hebben , die de steiger van zijn eigen hout bouwde. Maar hoe dan ook, er werd fel tegen me gediscussieerd, en uiteindelijk om geen andere reden dan dat ik een Finse koppigheid had en nergens mijn weg in kon vinden. Ik vond het de moeite niet meer waard om hier nog woorden over te wisselen, maar gaf de heer A. … * het recht met een toon en de mijne die hem veel meer boos maakte dan welke weerlegging dan ook. Het lijkt mij echter onbegrijpelijk dat mensen zoveel zelfgenoegzaamheid tonen en altijd zo geneigd zijn te tonen aan de vijand van de natie.

Deze bijeenkomst heeft de hoogste afgunst van velen, ja, de meeste van de adel. Er was ook geen edelman aanwezig behalve Fahnehjelm, raadslid van de Rekenkamer. Generaal Meijerfelt was behoorlijk verontwaardigd over deze gebeurtenis en stond op het punt het te verbieden, althans te verdrijven. Maar toen de koning arriveerde, liet hij het begaan. Generaal Klingspor had hier als hoveling niets aan te merken; hij maakte ook melding van deze plechtigheid aan de koning, die antwoordde dat ze zich konden vermaken en dat het geen kwaad kon, maar ze mochten niet dansen.

(…)

Den 2 maj. I dag har generalen Meijerfelt fått bref ifrån Kongl. Ma:jt af innehåll, det, sedan konungen med 3,000 man om aftonen den 28 ankommit till P[y]örilä och därstädes efter ett kort fäktande bortdrifvit en rysk postering utan ringaste förlust på vår sida, (har) han fortsatt marschen till Valkiala kyrkby, där fienden af våra på ryggen angripits kort efter midnatten. Elden på fiendens sida har varit ganska stark, men efter par timmars tid 180 1790, maj.

27 april. Enkele belangrijke oorlogsbewegingen zijn onderweg, maar niemand weet waarheen. Gen. Meijerfelt gromt dat de plannen voor hem geheim worden gehouden. De koning is echter onvermoeibaar en waakzaam; hij heeft geen ander huis om in te wonen dan zijn rijtuig; het is zijn eetkamer, zijn kast en Lia’s slaapkamer. Waar zijn nu de tegenstanders, die verspreidden dat hij niet kon leven zonder delicatesse en lekkernij!

(…)

2 mei. Generaal Meijerfelt heeft vandaag een brief ontvangen van Kongl. Ma:jt van tevredenheid, dat, aangezien de koning met 3000 man op de avond van de 28e in P[y]örilä arriveerde en daar na een korte schermutseling zonder het minste verlies aan onze zijde een Russische post verliet, (is) doorgegaan met de mars naar het kerkdorp Valkiala, waar de vijand van ons in de rug kort na middernacht werd aangevallen. Het vuur aan de zijde van de vijand is behoorlijk sterk geweest, maar na een paar uur 180 1790, mei.

De 21 mei. De 19e was een hevig en bloedig gevecht tussen de Russen en de onze bij Keltis. De Russen hadden geprobeerd daar het land binnen te komen, maar werden netjes opgewacht door generaal-majoor Pauli en met zware verliezen teruggeslagen. We hebben ook genoeg mensen verloren en verschillende officieren werden neergeschoten en gewond, maar de overwinning was ook voor ons. De Russen hebben gezwicht en de onze hebben hen driekwart mijl achtervolgd naar hun eigen land, waar ze nu liggen. Generaal von Plåten liet op dezelfde dag ook de Russen bebloeden tussen Korrois en Villikkala en dreef hen naar achteren, nadat ze bij Anjala opnieuw waren overgestoken. Generaal Meijerfelt leert vandaag bij Abborsfors. God gaf geluk!

27 juni 1790, om 9 uur ’s avonds kregen ze via een koerier het bericht dat generaal Meijerfelt via een boer een brief van de koning had ontvangen. De koning maakt het goed, de troepen ook, de koning legert zich en de generaals krijgen orders; maar wat ze bevatten is niet bekend. Dit nieuws troostte de neerslachtigen en enigszins neerslachtig de spraakzaam. De koerier reisde naar Stockholm. Op 28 [juni]. Generaal Meijerfelt is nu in Högfors en is van plan zijn mars naar Summa voort te zetten, waar de Russen zich sterk genoeg zullen verschansen. De huzaren, die Meijerfelt meebrengt, tonen vele bewijzen van hun vaardigheid. Er wordt onder andere gezegd dat een huzaar alleen het veld in reed in het volle zicht van een heel korps Kozakken. Deze zonden een van hun kameraden uit, die de huzaar zou ontmoeten; ze naderden elkaar, de Kozak gebruikte zijn werpspeer, de huzaar pareerde de slag, gaf het paard de sporen en reed Kozak en paard over het uiteinde; met één klap [hij] spleet hij zijn hoofd in tweeën, van de bovenkant van het hoofd tot de nek, en keerde toen zegevierend terug.

Mocht generaal Meijerfelt zich willen verplaatsen, dan hadden we nog iets te hopen, want na al het vooruitzicht en dan zou hij oprukken naar Summa, zou de weg voor hem openstaan ​​om met sterke detachementen op te trekken naar Liikala en vandaar rechtstreeks naar Anjala om de Russen daar achterin, die, en toen ze, na een signaal van Meijerfelt van gen. von Plåten eerst aan het front aanviel, zou met al hun kanonnen de Zweedse rof nodig zijn. Maar nu zie je overal een inactiviteit, wat ongelooflijk is, en het enige dat je zeker weet is dat er van tijd tot tijd een verschrikkelijk gegrom en gemopper over alles dat wordt aangewakkerd.